Мяккі стыль
Мяккі стыль (ням.: Weicher Stil) — плыня ў заходнееўрапейскім, пераважна нямецкім і чэшскім, мастацтве позняй готыкі 1380-1430-я гг.. Для твораў «мяккага стылю», прасякнутых уплывамі містычных вучэнняў, характэрны лірычнасць і эмацыйная насычанасць вобразаў, што сведчыць пра паступовае разлажэнне канонаў сярэдневяковага мастацтва. У жывапісе тыповымі ўзорамі «мяккага стылю» з’яўляюцца творы так званага Майстра Тршэбанскага алтара(руск.) бел., Конрада з Зёста, так званага Верхнярэйнскага майстра, у скульптуры — так званыя прыгожыя мадонны(польск.) бел., невялікія алтарныя статуі з каменя ці дрэва, радзей з алебастру.
Гл. таксама
Літаратура
- Большая советская энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия. 1969—1978.
- Pinder W., Zum Problem der «Schönen Madonnen» um 1400, «Jahrbuch der preussischen Kunstsammlungen», 1923, Bd 44, S. 147—170; Ausstellung. Schöne Madonnen. 1350—1450. [Katalog], Salzburg, 1965.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мяккі стыль
Катэгорыя·Вікіпедыя·Запыты на пераклад з рускай
Катэгорыя·Готыка
Катэгорыя·Гатычная скульптура
Катэгорыя·Вікіпедыя·Запыты на пераклад з польскай