Мо Янь (莫言; 17 лютага 1955, Шаньдун, КНР) — сучасны кітайскі пісьменнік, ганаровы доктар філалогіі Адкрытага універсітэта Ганконга. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (2012) за «яго галюцынаторны рэалізм, які аб’ядноўвае народныя казкі з гісторыяй і сучаснасцю». За межамі Кітая найбольш вядомы як аўтар аповесці, па якой быў зняты фільм «Чырвоны гаалян».
Мо Янь — гэта псеўданім, у перакладзе з кітайскага азначае «маўчы». Сапраўднае імя — Гуань Мо-е.
У 11 гадоў быў вымушаны пакінуць школу з-за «культурнай рэвалюцыі». У 1976 годзе, пасля некалькіх адмоў, змог ўступіць у войска, дзе стаў кадравым палітпрацаўніком. У войску ён працягнуў адукацыю, у 1984 годзе стаў слухачом Акадэміі мастацтваў, пазней — аспірантам Літаратурнага інстытута імя Лу Сіня.
Прыняты ў Саюз кітайскіх пісьменнікаў у 1986 годзе. Выйшаў у адстаўку з шэрагаў узброеных сілаў у 1997 годзе і стаў рэдактарам газеты.
У цяперашні час Мо Янь займае пасаду намесніка старшыні Саюза кітайскіх пісьменнікаў.
Кітайская крытыка адносіць яго творчасць да «літаратуры пошуку каранёў» (сюньгэнь вэньсюэ) і «магічнага рэалізму». Лі Хуа-ін называе яго «несумненна адным з самых крэатыўных і найбольш плённых сённяшніх кітайскіх пісьменнікаў», сакрэт поспеху якога — у ператварэнні грубага і зямнога ў нешта вытанчанае для дасягнення лірычнай радасці, якой прасякнуты яго творы. Х. Голдблат сцвярджае, што яго імя ведае кожны пісьменны кітаец, і параўноўвае малую радзіму Мо Яня Гаомі з фолкнераўскай Ёкнапатафай, паказваючы, што пісьменнік распачаў амбіцыйны праект летапісання кітайскай гісторыі XX стагоддзя ў сваіх бестселерах.