У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Петыпа.
Марыя Сяргееўна Суро́ўшчыкава (27 лютага 1836, Новачаркаск — 16 сакавіка 1882, Пяцігорск) — руская балерына. На працягу паўтара дзясятка гадоў, у 1854—1869, была жонкай балетмайстра Марыуса Петыпа; іх дзеці: балерына Марыя Петыпа (1857—1930) і Іван (1859 — ?).
Пасля заканчэння Пецярбургскага тэатральнага вучылішча ў 1854—1869 гадах была ў складзе пецярбургскай балетнай трупы. Неўзабаве выйшла замуж за танцора трупы М. І. Петыпа, з якім разам выступала. У 1861—1862 гадах гастралявала з ім у Берліне, Парыжы, Рызе. У 1861 і 1862 гадах Марыя Суроўшчыкава-Петыпа танцавала ў тэатры парыжскай Оперы, у 1863 годзе — у Берліне.
Пражыўшы разам 15 гадоў, муж і жонка вымушаны былі раз’ехацца. Петыпа ўспамінаў у мемуарах:
«У хатнім жыцці нядоўга маглі мы ўжыцца з ёй у міры і згодзе. Адрозненне характараў, а можа быць, і ілжывае самалюбства абодвух хутка зрабілі сумеснае жыццё немагчымым»
На пецярбургскай сцэне Петыпа-Суроўшчыкова супернічала з іншай танцоркай Марфай Мікалаеўнай Мураўёвай(руск.) бел.: гэтыя дзве цудоўныя балерыны падзялілі балетную публіку Пецярбурга на два варагуючыя лагеры: адны сімпатызавалі Мураўёвай, іншыя былі зачараваныя Суроўшчыкавай, пра што падрабязна распавядаецца ў балетных хроніках.[2]
Памерла ў 1882 годзе ад вострай воспы ў Пяцігорску, Расія.
Будучы таленавітай танцоркай-мімісткай, Суроўшчыкава-Петыпа тонка адчувала прыгажосць позы, выразнасць жэсту, умела перадаць змест танцавальнага дзеяння.
Марыус Петыпа паставіў для яе кароткія балеты «Шлюб у часы рэгенцтва» (1858, графіня Мацільда), «Блакітная вяргіня(ісп.) бел.» (1860, Блакітная вяргіня), «Танцорка, якая падарожнічае(англ.) бел.» (1865, Альма) і інш.
Сярод іншых яе партый: Аспічыя («Дачка фараона(руск.) бел.»), Фларыда («Фларыда(ісп.) бел.»), Марта і Маргарыта («Фаўст»), Катарына («Катарына(англ.) бел.») — усё на музыку Ц. Пуні.
Выконвала стылізаваныя народныя танцы, а таксама псеўдарускія скокі «Мужычок», асуджаныя М. А. Някрасавым у вершы «Балет».