У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Жыгалава.
Марыя Пятроўна Жыгалава (нар. 10 лютага 1951, в. Збураж, Маларыцкі раён, Брэсцкая вобласць) — беларускі літаратуразнавец, педагог, спецыяліст у галіне тэорыі і методыкі навучання і выхавання (руская літаратура). Доктар педагагічных навук (Расія, 2006), дацэнт (спецыяльнасць «Літаратуразнаўства», 1998). Акадэмік Акадэміі педагагічных і сацыяльных навук (Расія, 2008; член-карэспандэнт з 2002).
Скончыла Брэсцкі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А. С. Пушкіна (спецыяльнасць «Руская мова і літаратура», 1973), Універсітэт марксізму-ленінізму Брэсцкага абкама КПБ (спецыяльнасць «Сацыялогія», 1984), Інстытут нацыянальных праблем адукацыі (саіскальніцтва, 1994), Інстытут агульнай і сярэдняй адукацыі РАА (саіскальніцтва, 2005).
Працавала ў сярэдняй школе Маларыцкага раёна (1967—1992), Брэсцкім дзяржаўным універсітэце імя А. С. Пушкіна (з 1993, у 1993—2012 — дацэнт, в. а. загадчыка кафедры, прафесар кафедры тэорыі і гісторыі літаратуры, у 2012—2014 — дырэктар Інстытута павышэння кваліфікацыі і перападрыхтоўкі, з 2014 — дацэнт кафедры педагогікі).
Навуковыя інтарэсы: дыдактычная філалогія, гуманітарная адукацыя ў кантэксце дыялогу расійскай, айчыннай і еўрапейскай адукацыі; развіццё літаратур і культур у мультыкультурнай адукацыйнай прасторы; мастацкі твор як міжкультурны ўніверсум; супастаўляльнае вывучэнне і выкладанне славянскай літаратуры ў кантэксце дыялогу культур і цывілізацый.
Званне «Заслужаны настаўнік БССР» (1986), ганаровыя граматы Міністэрства вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР (1987), Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь (2011), Падзячнае пісьмо Расійскай акадэміі адукацыі (2010), прэмія імя Уладзіміра Калесніка БрДУ (2011), медаль Польшчы «Mickiewicz — Puszkin» (2015) і інш.