У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Фляшчынскі. Марцін Фляшчынскі (польск.: Marcin Flaszczyński; 10 лістапада 1724, Мазовія — 24 снежня 1761, Вільня[1]) — езуіцкі святар і педагог.
Пасля навучання ў музычнай бурсе пры Пінскім езуцікім калегіуме ўступіў 3 верасня 1740 г. у Таварыства Ісуса. Скончыўшы навіцыят, пад кіраўніцтвам прафесара Станіслава Растоўскага займаўся ў настаўніцкай семінарыі пры Слуцкім езуіцкім калегіуме. Вывучаў філасофію ў Полацкім езуіцкім калегіуме (1643—1646). Выкладаў у Гродна (1746—1748) і Ломжы (1749—1750). Курс філасофіі прайшоў у Пінскім езуіцкім калегіуме (1750—1754)[2].
Пасля высвячэння на ксяндза стаў прыдворным прапаведнікам (1756—1757), Прафесар рыторыкі для семінарыстаў-езуітаў у настаўніцкай семінарыі, якая знаходзілася ў пры віленскім касцёле Св. Рафала (1759—1761). У Бібліятэцы Віленскага ўніверсітэта захоўваюцца рукапісы яго лекцый па рыторыцы за 1759—1761 гг.[2]