.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Марцыян Белазор (польск.: Marcjan (Michał) Białłozor; каля 1627 — 18 чэрвеня 1707) — рэлігійны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
Паходзіў са шляхецкага роду Белазораў герба «Вянява». Нарадзіўся ў сям’і ў Станіслава (?).
Уступіў у манаскі ордэн базыльянаў і быў пасланы на вучобу ў Рым. Архімандрыт Гарадзенскага Каложскага Барыса-Глебскага манастыра, з 1661 — Віленскага Троіцкага, епіскап пінскі ў 1665—1666 гадах, архімандрыт Лаўрышаўскага манастыра з 1671 года. Віленскім і Лаўрышаўскім манастырамі валодаў на падставе каралеўскіх прывілеяў, але без згоды кіраўніцтва базыльянскага ордэна, якое вяло супраць Марцыяна шматгадовыя судовыя працэсы. У 1674 годзе забраў усе праваслаўныя цэрквы ў Тураве і ваколіцах.
3 1697 года архіепіскап полацкі. У 1699 годзе дамогся каралеўскага прывілея, якім у унію абарачалася праваслаўная Магілёўская епархія з усімі яе цэрквамі і манастырамі, што цалкам не было ажыццёўлена з-за пачатку Паўночнай вайны.