Магн Максім (лац.: Magnus Clemens Maximus, вал.: Macsen Wledig, каля 335 — 27 жніўня 388) — імператар-узурпатар Захаду Рымскай імперыі ў 383—388 гадах.
Рымскі палкаводзец у Брытаніі Магн Максім падняў паўстанне ў 383 годзе супраць імператара Грацыяна. Пасля забойства Грацыяна, Магн Максім падзяліў па мірным пагадненні праўленне над Захадам Рымскай імперыі з братам забітага, юным імператарам Валентыніянам II. У 387 годзе узурпатар выгнаў Валентыніяна з Італіі, стаўшы адзіным кіраўніком усёй Заходняй Рымскай імперыі. У 388 годзе ў выніку інтэрвенцыі імператара Усходу Рымскай імперыі Феадосія Вялікага Магн Максім быў захоплены ў палон і пакараны смерцю.
У сярэднявечнай валійскай традыцыі Максім праслаўляе сябе як магутны васпан з Брытаніі Максаен Уледыг, які стаў імператарам Рыма і родапачынальнікам валійскіх каралёў.