Лідзія Сенічар

Трэба выправіць арфаграфію ў артыкуле! Магчыма гэты машынны пераклад або выкарыстанне ненарматыўнага правапісу ці лексікону. Для спраўджэння існуюць адмысловыя праграмы.

Лідзія Сенічар (сербск.: Лидија (Лазовић) Сеничар; нар. 19 кастрычніка 1973, Бялград) — сербская мастацтвазнаўца, куратар, селектар і культурны дзеяч[1].

З’яўляецца рэдактарам мастацкіх праграм Дзіцячага культурнага цэнтра Бялград, дзе яна таксама арганізуе Міжнародны мастацкі конкурс «Радасць Еўропы»[2][3]. З’яўляецца аўтарам праектаў «Даследчы архіў дзіцячай творчасці», «Сталенне» і іншых.

Біяграфія

Адукацыя

У Бялградзе Лідзія Сенічар скончыла пачатковую школу і Дванаццатую бялградскую гімназію, культурна-лінгвістычную, у напрамку — инокорреспондент супрацоўнік. Скончыла ў 1999 годзе гісторыю мастацтваў на факультэце філасофіі, Бялградскага ўніверсітэта, на Кафедры для нацыянальную гісторыю мастацтваў новага стагоддзя, з тэмай «Каранацыя Багародзіцы як іканаграфічных тэма ў мастацтве сербскага барока», за які атрымала высокую ацэнку.

У арганізацыі Міністэрства культуры і інфармацыі Рэспублікі Сербія, удзельнічала ў семінарах музеялогіі. Атрымала званне куратара ў 2006 годзе.

Кар’ера

Сенічар пісала аб сцэне сучаснага мастацтва ў Бялградзе ў рэдакцыі газеты «Экспрэс палітыка» (серб. Експрес политика, 2001—2002). У 2004 годзе працавала ў мастацкай групе ФІА каардынатарам наведвання музеяў і суарганізатарам праекта «Публикум календар 2005 Феномeн: karlssonwilker».

У 2005 годзе працавала куратарам-стажорам у Музеі прыкладнога мастацтва ў Белградзе, у Аддзеле па сувязях з грамадскасцю і супрацоўнікам Аддзела адукацыі.

Сумесна з куратарамі з бялградскім музеяў — Народны музей, Этнаграфічны музей, Музей прыродазнаўства ў Белградзе, Музей гісторыі Югаславіі… — заснаваны 2006 годзе, «Цэнтр — ЦЭНТР», некамерцыйная грамадская арганізацыя, якая займаецца распаўсюджваннем культурнага кантэнту для людзей з абмежаванымі магчымасцямі і прадстаўленнем іх творчасці з мэтай зрабіць культуру даступнай для ўсіх. Многія вядомыя майстэрні і выставы былі рэалізаваныя.

Працуе ў Дзіцячым культурным цэнтры Бялград з 2010 года ў якасці галоўнага рэдактара Галерэі, дзе распрацоўвае і рэалізуе выставачную і адукацыйную праграму Галерэі (каля 25 выстаў у год), прасоўваючы мастацкую творчасць дзяцей і прыўносячы мастацтва дзецям і моладзі. З 2012 года з’яўляецца рэдактарам мастацкіх праграм Дзіцячага культурнага цэнтра Бялград.

У яе рэдактарскую дзейнасць уваходзяць такія праекты, як Міжнародны мастацкі конкурс «Радасць Еўропы»; «Міры і героі» — прысвечаны сербскаму лялечнаму тэатру і дзіцячаму тэатру; «Твой чароўны свет» з Інстытутам Гётэ; Конкурс імя Багаміла Карлаурыса за выдатныя вынікі і асаблівы ўклад у галіне мастацкай адукацыі і выхавання дзяцей і моладзі; «Мудрасць пачуццяў — дзіцячае мастацтва», выстава студэнтаў Факультэта прыгожых мастацтваў, Бялградскага ўніверсітэта і Факультэта прыкладнога мастацтва і дызайну ў рамках прадмета «Методыка выяўленчага выхавання і адукацыі» (Метадычная практыка ў дашкольных, пачатковых і сярэдніх школах), школы — прафесійна-тэхнічныя вучылішчы, гімназіі і мастацкія вучылішчы, школы для дзяцей з абмежаванымі магчымасцямі, дамы для дзяцей без апекі бацькоў; Традыцыйны пано «Педагогіка выяўленчага мастацтва — актуальныя праблемы, дылемы і перспектывы»; праект «Легa — сучасная цацка» і інш.

Сенiчар з’яўляецца рэцэнзентам падручнікаў выяўленчага мастацтва для пятага і шостага класаў пачатковай школы ў выдавецтве «Клет». З’яўляецца супрацоўнікам Музея прыкладнога мастацтва ў Бялградзе ў рамках Дзіцячага кастрычніцкага салона.

Аўтарскія праекты (выбар)

• «Сталенне», праект па маніторынгу мастацкіх адчуванняў дарослых і людзей з мастацкай адукацыяй з ранняга ўзросту, зыходзячы з прынцыпу, што візуальная культура на ранняй стадыі неабходная для фарміравання асобы (з 2011 года; адна выстава і сустрэча штогод)[4][5];
• Міжнародны конкурс коміксаў (з 2011 года; штогод);
• Архіў даследаванняў дзіцячай творчасці (2015);
• «Ад старажытнага храма да чалавека новай індывідуальнасці — гісторыя цывілізацыі праз візуальны слоўнік сучаснай эпохі» (2016).

Зноскі

1. ↑ Лідзія Сенічар, біяграфія, «Прaект Растка»
2. ↑ Радасць Еўропы, афіцыйная старонка на сайце Дзіцячага культурнага цэнтра
3. ↑ «Сіла дзіцячага мастацкага выказаў», Палітыка, Бялград, 4. 10. 2017.
4. ↑ Чырыч, Соня. Кожнае дзіця — мастак, “Час*, Бялград, но. 1317, 31-aе сакавіка 2016 г.*
5. ↑ Міркавіч, М. «Першыя малюнкі на сценах», Вечерње новости, 1-aе сакавіка 2016 г.

Спасылкі

• Дзіцячы культурны цэнтр Бялград, афіцыйны сайт