Любоў Васілеўна Ракава (15 красавіка 1948; вёска Сушчэўская Слабодка, Чавускі раён, Магілёўская вобласць, БССР) — беларускі этнограф, кандыдат гістарычных навук, доктар гістарычных навук (2010), грамадскі дзеяч. Лаўрэат прэміі Рэспублікі Беларусь «За духоўнае адраджэнне» 2008 года за ўдзел у напісанні дзесяцітомнага выдання «Беларусы».
У 1950 годзе сям’я пераехала ў горад Чавусы, дзе яна ў 1966 годзе закончыла СШ № 2. З 1967—1972 гады — вучоба ў Магілёўскім педінстытуце на гістарычным факультэце. З 1968 года жыла і працавала ў Мінску. Працавала сакратаром віцэ-прэзідэнта АН БССР акадэміка К. І. Лукашова. З 1970 года працуе ў Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклора Акадэміі навук Беларусі, спачатку малодшым навуковым супрацоўнікам, а з 1984 — старэйшым навуковым супрацоўнікам. У 1978 годзе паступіла ў аспірантуру па спецыяльнасці этнаграфія, абараніла кандыдацкую дысертацыю па тэме Быт і культура працуючай моладзі горада (1983). Потым займалася вывучэннем сям’і і сямейнага быта беларусаў. Па гэтай тэме апублікавала раздзел у калектыўнай манаграфіі Сям’я і сямейны быт беларусаў (1990).
Апублікавала звыш 40 работ у кнігах і часопісах, прысвечаных розным праблемам быта і культуры насельніцтва Беларусі і асабовую манаграфію Быт і культура гарадской моладзі, 1989 г.
Займаецца грамадскай дзейнасцю: чытае лекцыі, выступае па радыё і тэлебачынню з прапагандай лепшых народных традыцый.