У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ван Лоа.
Луі-Мішэль ван Лоа (фр. Louis-Michel van Loo; 2 сакавіка 1707, Тулон — 20 сакавіка 1771, Парыж) — прыдворны мастак-партрэтыст эпохі ракако, адзін з самых паспяховых прадстаўнікоў артыстычнай дынастыі ван Лоа.
Луі-Мішэль ван Лоа быў старэйшым сынам вядомага мастака Жана-Батыста ван Лоа. Вучыўся маляваць у бацькі, у Турыне і ў Рыме. Акрамя гэтага наведваў заняткі ў Каралеўскай акадэміі мастацтваў у Парыжы, у якой у 1726 годзе яму была прысуджана 1-я прэмія па жывапісе.
У 1728 Луі-Мішэль, разам з братам Франсуа, у суправаджэнні свайго дзядзькі Шарля-Андрэ ван Лоа, зноў прыязджае ў Рым, дзе знаёміцца з Франсуа Бушэ. У 1732 годзе мастак вяртаецца ў Францыю — праз Турын, дзе піша партрэт сям’і герцага Савойскага. У Парыжы ван Лоа прымаецца ў Каралеўскую акадэмію мастацтваў і выкладае ў ёй з 1735 года.
У 1737 годзе ван Лоа запрашаецца ў Мадрыд, дзе становіцца прыдворным мастаком іспанскага караля Філіпа V. У Іспаніі ван Лоа займаецца таксама і выкладчыцкай дзейнасцю. Разам са сваім вучнем Мелендэсам стаяў ля вытокаў Каралеўскай акадэміі мастацтваў Сан-Фернанда (адкрылася ў 1752).
У 1753 годзе ван Лоа вяртаецца ў Францыю, і ў Парыжы таксама працуе пры каралеўскім двары. Стварыў некалькі парадных партрэтаў караля Людовіка XV. У 1765 годзе займае пасаду свайго дзядзькі Шарля-Андрэ ван Лоа, былога дырэктарам мастацкай Школы заступніцтве мастакоў пры Каралеўскай акадэміі мастацтваў.
Пэндзлю Л.-М. ван Лоа належаць партрэты некаторых вядомых гістарычных дзеячаў — Дзідро, Памбала і інш.