Ленінградскі заалагічны парк — адзін з найстарэйшых заапаркаў Расіі і адзін з самых паўночных заапаркаў свету. Заснаваны 2 (14) жніўня 1865 года. Заапарк размешчаны ў гістарычным цэнтры Санкт-Пецярбурга ў Петраградскім раёне па адрасе: 197198, Санкт-Пецярбург, Аляксандраўскі парк, д. 1. Уваход з боку Кронверкскага праспекта.
У 1918 годзе заасад нацыяналізаваны. Для кіравання гаспадаркай саду быў створаны Вучоны савет. У 1929 годзе створаны Гурток юных заолагаў (ГЮЗ), які дзейнічае і зараз. З 1932 года пачалі рэгулярна размнажацца белыя мядзведзі, што ў тыя часы было вялікай рэдкасцю, і менавіта таму белы мядзведзь намаляваны на эмблеме Ленінградскага заапарка. Да 75-гадовага юбілею ў 1940 годзе яму была перададзена тэрыторыя ў 171 га ў раёне парку Чалюскінцаў.
Але да будаўніцтва так і не прыступілі — пачалася Вялікая Айчынная вайна. У ваенныя гады заасад моцна пацярпеў, але не спыняў сваёй працы нават у вельмі складаных умовах блакады. Служыцелі здолелі захаваць частку калекцыі жывёл і нават атрымлівалі маладняк, праводзіліся выязныя лекцыі, а летам заасад быў адкрыты для наведвальнікаў. У памяць пра гераічны подзвіг супрацоўнікаў, якія захавалі заасад у блакаду, заапарк, нягледзячы на перайменаванне горада, застаўся Ленінградскім, а каля ўваходу ў заапарк устаноўлена мемарыяльная дошка.
Увесну 1944 года заасад быў адкрыты для пастаяннага наведвання, пачаліся аднаўленчыя работы. Найбольш інтэнсіўнае будаўніцтва вялося ў 1951 годзе. У 1952 годзе заасад быў перайменаваны ў заапарк.
У 1950-1960-я гады адбылося папаўненне новымі цікавымі жывёламі. Па відавым складзе калекцыі і ўзроўню навукова-асветніцкай працы Ленінградскі заапарк заняў адно з вядучых месцаў у Савецкім Саюзе. У 1965 годзе заапарк адзначыў стагоддзе. Калекцыя яго да гэтага часу была адной з самых буйных сярод заапаркаў Савецкага Саюза, але большасць будынкаў і збудаванняў ўжо прыйшло ў нездавальняльны стан. Таму было прынята рашэнне правесці генеральную рэканструкцыю, работы па якой пачаліся ў 1967 годзе.