Леннік (ад ням.: Lehn, ням.: leihen “займаць”) — асоба, якая знаходзіцца ў леннай залежнасці ад сюзерэна, спадчынны трымальнік лена у ВКЛ і Рэчы Паспалітай; ўладальнік феода ў Заходняй Еўропе[1]. Васал, які залежыць ад сеньёра[2].