wd wp Пошук:
    ⬜

    Кізлярскі каньячны завод

    Кізлярскі каньячны завод  — расійскі вытворца моцных спіртных напояў, размешчаны ў горадзе Кізляр, Дагестан. Уваходзіць у пяцёрку найбуйнейшых расійскіх вытворцаў каньяку[4].

    Гісторыя

    Расійская імперыя

    Пачынаючы са другой паловы XVIII стагоддзя вінаградарства і вінаробства з’яўлялася асноўнымі галінамі эканомікі Кізляр[5][6]. Штуршок да развіцця прамысловай вытворчасці каньяку ў Кізляры паклаў закон 1884 года «аб фруктовым і вінаграда-гарэлачнай вытворчасці»[7].

    У 1880-я гады Грузінскі прадпрымальнік Давід Сараджышвілі (Сараджэў) выкупляе ў мяшчан Ізмірава, Арэшчава і Барава вінакуранныя цэхі і стварае ў Кізляры каньячны завод[8][9]. Сараджышвілі першым на сваіх прадпрыемствах у Расійскай імперыі пачаў вырабляць каньяк шляхам вытрымлівання вінаграднага спірту ў бочках з горнага Каўказскага дуба[10][11]. Датай заснавання завода лічыцца 1885 год, калі з Кізляра ў Маскву было прывезена 236 вёдраў каньяку.

    З пачаткам Першай сусветнай вайны быў уведзены сухі закон і праца завода была прыпыненая[12].

    СССР

    Аднаўленне працы завода пачалося ў 1930-я гады. У сувязі з тым, што Кізляр уваходзіў у прыфрантавую зону падчас Вялікай Айчыннай вайны каньячны завод быў эвакуяваны ў Арменію[9], а большая частка спіртоў была накіравана на Тбіліскі каньячны завод. Сваю працу завод аднавіў у 1947 годзе[9].

    Цэх вытрымкі Кізлярскага каньячнага завода з французскімі бочкамі (2018)

    У канцы 1940-х гадоў пачалася рэканструкцыя завода, якая завяршылася да 1955 года[12].

    У 1957 годзе ў сувязі з далучэннем Кізляр да Дагестану і 40-годдзем савецкай улады быў выпушчаны каньяк «Юбілейны дагестанскага». Праз два год выпушчаны каньяк «Кізляр»[12].

    Да 1959 года ўсе работнікі завода былі забяспечаны жыллём[12]. У 1966 годзе быў запушчаны новы завод у межах горада[13].

    Каньяк выраблены ў 1954 годзе. Захоўваецца ў музеі завода. Фота 2018 года

    У савецкі час каля паловы вырабленага на заводзе моцнага алкаголю адпраўлялася на экспарт, пераважна ў краіны Заходняй Еўропы[9].

    Падчас антыалкагольнай кампаніі, якая пачалася ў 1985 годзе, завод спыніў вытворчасць спіртных напояў і часова перайшоў на выпуск вінаграднага соку[9][14].

    Расійская Федэрацыя

    У 1990 годзе завод стаў арэндным прадпрыемствам «Дагвіна». У сувязі з недахопам сыравіны для вытворчасці алкаголю, прадпрыемства пачало закупляць вінаград у Іспаніі ці ж, у добрыя ўраджайныя гады ў Краснадарскім і Стаўрапальскім краі. У 1998 годзе завод атрымаў французскі сертыфікат на выпуск сваёй прадукцыі пад назвай «каньяк», хоць раней Кізлярскі каньячны завод экспартаваў свае напоі ў якасці брэндзі[14].

    Музей завода, 2018 год

    Падчас чачэнскага канфлікт у 1998 годзе дырэктар завода Уладзімір Грыгар’янц разам з жонкай быў выкрадзены і знаходзіўся ў чачэнскім палоне на працягу васьмі месяцаў[14]. Сам Григорьянц звязваў сваё выкраданне з тым, што завод хацелі ўключыць у ўнітарнае прадпрыемства «Дагвино»[15]. У выніку «на свабоду» ён выйшаў дзякуючы выкупу, які сабраў калектыў завода і сваякі. Праз амаль год Григорьянц вярнуўся да кіраўніцтва заводам[14].

    Праца аднаго з вытворчых цэхаў завода, 2018 год

    У 2001 годзе быў пабудаваны 70-ці кватэрны дом для работнікаў завода[15]. У 2005 годзе, у год 120-годдзя завода, на яго тэрыторыі быў усталяваны помнік заснавальніку прадпрыемства-Давіду Сараджышвілі[14].

    У 2008 годзе дырэктарам завода стаў Яўген Дружынін. Падчас яго кіраўніцтва, прадпрыемства на ўласныя сродкі правяло мадэрнізацыю і павялічыла аб’ёмы вытворчасці, стаўшы асноўным донарам дагестанскага бюджэту[16]. Таксама ў 2008 годзе завод аднавіў статус члена гільдыі пастаўшчыкоў Крамля[10].

    Склад для захоўвання спіртоў, 2018 год
    Апаратны цэх, 2018 год

    28 жніўня 2014 года распараджэннем прэм’ер-міністра Расіі Дзмітрыя Мядзведзева Кізлярскі каньячны завод перададзены ў Федэральную ўласнасць і стаў ставіцца да Расалкагольрэгулявання[17][18].

    Улетку 2015 года кіраўніцтва завода стала ініцыятарам стварэння саюза вытворцаў каньяку, куды ўвайшлі Маскоўскі вінна-каньячны завод «Кін» і вінна-каньячны завод «Альянс-1892» [19].

    1 верасня 2015 года прадпрыемства было пераўтворана ў акцыянернае таварыства[20].

    Паказчыкі дзейнасці

    У 2008—2009 гадах кіраўніцтва завода ўклала 15 млн рублёў у пашырэнне плошчы ўласных вінаграднікаў[21]. Падчас фінансавага крызісу ў 2009 годзе завод часова страціў статус галоўнага прадпрыемства вобласці, саступіўшы Дэрбенцкаму заводу пеністых вінаў[22]. Па выніках 2012 года чысты прыбытак завода склаў каля 1,5 млрд рублёў, пры гэтым завод трапіў у тройку самых рэнтабельных кампаній Паўночнага Каўказа[23].

    Каньяк « Кізляр»,
    2018 год

    Па выніках 2015 года завод стаў другім найбуйнейшым прадпрыемствам у Дагестане з агульнай выручкай у 2,4 млрд рублёў[24].

    Прадукцыя

    Завод вырабляе каньякі рознага тэрміну вытрымкі і вінаградную гарэлку. На дадзены момант Кізлярскі каньячны завод выпускае наступныя каньячныя брэнды:

    Таксама прадпрыемства вырабляе вінаградную гарэлку «Кізлярка», рэцэпт якой быў адноўлены ў 1976 годзе[9][25][26][27][28][29].

    Кіраўніцтва

    Зноскі

    1. 1 2 Ловушки приватизации(руск.) . Комсомольская правда (5 чэрвеня 2014). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    2. ↑ https://www.audit-it.ru/buh_otchet/0547011052_ao-kizlyarskiy-konyachnyy-zavod
    3. ↑ Евгений Дружинин: «Наша философия предельно проста – работать лучше конкурентов»(руск.) . Проджи (12 верасня 2015). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    4. ↑ Крупнейшие производители коньяка в России(руск.) . Коммерсантъ (21 сакавіка 2012). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    5. ↑ Кажлаев Али Нажмутдинович. Возникновение и экономическое развитие городов Дагестанской АССР. — Махачкала: Дагестанское книжное издательство, 1971. — С. 329. — 269 с.
    6. ↑ Ибрагимова Зарема Хасановна. Чеченская история: политика, экономика, культура: вторая половина XIX века / Шпикалов Алексей. — Евразия, 2002. — С. 448. — 267 с. — ISBN 5-93494-068-6.
    7. ↑ Дроздова Раиса Александровна РАЗВИТИЕ ВИНОГРАДАРСТВА И ВИНОДЕЛИЯ НА КИЗЛЯРЩИНЕ В XVIII—XIX вв(руск.)  (недаступная спасылка) (16 студзеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 18 кастрычніка 2018. Праверана 11 кастрычніка 2018.
    8. ↑ Филиппов Антон «ОН БЫЛ БЕЗУМНО ОХВАЧЕН ИДЕЯМИ СВОЕГО ДЕЛА…». — Труд (газета), 2001. — № 211.
    9. 1 2 3 4 5 6 7 Тинчуев Саид Сокровища кизлярских коньяков. — Пъеътровские ведомости, 2013. — № 23.
    10. 1 2 Кизлярский коньяк: традиционный вкус и верность качеству(руск.) . Комсомольская правда (21 верасня 2009). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    11. ↑ Яценко Наталья Коньяк не терпит суеты. — Эксперт Юг, 2009. — № 30-31.
    12. 1 2 3 4 Лысенко Ю.М. Из истории промышленных предприятий Кизляра. — Махачкала: Наука и молодежь: сборник статей, 2001.
    13. ↑ Кизлярский коньячный завод(руск.) . Энциклопедия русского виноделия. Праверана 11 кастрычніка 2018.
    14. 1 2 3 4 5 6 7 В Кизляре скончался всемирно известный винодел, экс-директор Кизлярского коньячного завода Владимир Григорьянц(руск.)  (недаступная спасылка). Сайт Администрации МО «Город Кизляр» (28 ліпеня 2016). Архівавана з першакрыніцы 10 лістапада 2017. Праверана 11 кастрычніка 2018.
    15. 1 2 Фатуллаев Милрад Кизлярскому коньячному заводу объявлена тотальная война. — Махачкала: regions.ng.ru, 2001.
    16. ↑ Хайруллин Марат Уголовные парадоксы Рамазана Абдулатипова(руск.) . Наша версия (21 красавіка 2014). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    17. ↑ Кизлярский коньячный завод в Дагестане передан в федеральную собственность(руск.) . Кавказский узел (30 жніўня 2014). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    18. ↑ Каниев Рустам Кизлярский коньячный завод стал федеральной собственностью(руск.) . РИА «Дагестан» (1 верасня 2014). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    19. ↑ Российские производители коньяка объединились в союз(руск.) . Интерфакс (9 чэрвеня 2015). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    20. ↑ Росалкогольрегулирование предлагает акционировать Кизлярский коньячный завод в 2015 году(руск.) . ТАСС (18 мая 2015). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    21. ↑ Отрасль особой крепости(руск.) . Коммерсантъ (15 верасня 2009). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    22. ↑ Кувырко Михаил Возвращение Дагестана. — Эксперт Юг, 2012. — № 21.
    23. ↑ Меламедов Андрей Кизлярский коньячный завод: цена договорная(руск.)  (недаступная спасылка). Кавполит (14 лютага 2014). Архівавана з першакрыніцы 11 кастрычніка 2018. Праверана 11 кастрычніка 2018.
    24. ↑ Кизлярский коньячный завод переработает в коньяк рекордное в стране количество винограда(руск.)  (недаступная спасылка). Эксперт ЮГ (8 верасня 2017). Архівавана з першакрыніцы 11 кастрычніка 2018. Праверана 11 кастрычніка 2018.
    25. ↑ Велибекова Л. А. РАЗВИТИЕ ВИНОГРАДНО-ВИНОДЕЛЬЧЕСКОГО ПОДКОМПЛЕКСА ДАГЕСТАНА НА СОВРЕМЕННОМ ЭТАПЕ(руск.) . rusnauka.com. Праверана 11 кастрычніка 2018.
    26. ↑ Гарунова Нина Нурмагомедовна К вопросу о появлении «Кизлярской водки» в низовьях Терека в XVIII-XIX веках. — Вопросы южнороссийской истории. — № 18.
    27. ↑ Иванов Александр С выдержкой 125 лет(руск.) . Дагестанская правда (16 студзеня 2010). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    28. ↑ Кизлярский завод выпустит 35-летний коньяк к собственному юбилею(руск.) . Это Кавказ (18 верасня 2015). Праверана 11 кастрычніка 2018.
    29. ↑ Кизлярский коньячный завод выпустит коньяк 35-летней выдержки(руск.) . Кавказ сегодня (17 верасня 2015). Праверана 11 кастрычніка 2018.

    Літаратура

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (10):
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Прамысловасць Расіі
    Катэгорыя·Кампаніі паводле алфавіта
    Катэгорыя·Удакладненне арфаграфіі
    Катэгорыя·Вытворцы алкагольных напояў
    Катэгорыя·Кампаніі, заснаваныя ў 1885 годзе
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Кампаніі без геаграфічных каардынат
    Катэгорыя·Будынкі і збудаванні Расіі
    Катэгорыя·Моцныя спіртныя напоі
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных