Культура азбеставай керамікі - археалагічная культура Фінляндыі і Карэліі, якая сфармавалася ў эпоху бронзы, у другой палове II тыс. да н.э., і ў той час існавала да сярэдзіны I тыс. н.э.. Носьбітамі гэтай культуры лічаць саамаў, якія ўвайшлі ў склад сучасных вепсаў і карэлаў. Сфармавалася на базе ямачна-грабеньчатай керамікі. Аснову гаспадаркі займала паляванне і збіральніцтва.
Самая ранняя, неалітычная яшчэ па выглядзе, азбеставая кераміка выяўленая на так званых паселішчах Піндушы I, Лахці II і Сандэрмоха IV.
Стаянкі сталі дзяліцца на летнія і зімовыя. На летніх стаянках насельніцтва запасацца харчаваннем, а ўвосень адкачоўвае ў уцепленыя паселішчы з паўземлянкамі. У сасудах культуры азбеставай керамікі з’явіліся плоскія донцы, тады як ва ўсіх ранейшых культурах Карэліі дно ў сасудах было выпуклым або нават завостраным. Пласкадонныя сасуды былі лепш прыстасаваныя для побыту, асабліва пры рухах на вялікія адлегласці. Такім чынам, носьбіты культуры азбеставай керамікі вялі паўкачавы лад жыцця[1].
Каля 1000 гадоў да н.э. культура азбеставай керамікі на тэрыторыі Карэльскага перашыйка ўступіла ва ўзаемадзеянне з культурай тэкстыльнай керамікі. Аднак магутныя патокі перасяленцаў з поўдня з’явіліся толькі ў раннім Сярэднявеччы[2].