Тамбора (індан.: Tambora) — археалагічная культура на заходніх схілах вулкана Тамбора на востраве Сумбава ў Інданезіі. Знойдзена на месцы буйнога паселішча, знішчанага катастрафічным вывяржэннем 1815 г.
Культура Тамбора была выпадкова адкрыта ў 2004 г. амерыканскім вулканолагам Харальдурам Сігурдсанам. Як потым высветлілася, мясцовыя жыхары ведалі пра гэта месца, дзе часам адшуквалі розныя рэчы. Археалагічныя раскопкі пачаліся ў 2004 — 2008 гг. Адной з першых знаходак былі рэшткі хаціны з мужчынскім целам, упрыгожаным дарагімі пярсцёнкамі. На думку археолагаў, Тамбора была багатым паселішчам, якое мела шырокія гандлёвыя сувязі. Былі выяўлены рэчы, прывезеныя з тэрыторыі Індакітая. Мяркуюць, што ў Тамборы жыло каля 10 тысяч чалавек.
Этнічная прыналежнасць культуры Тамбора аспрэчваецца. Сучасныя народы Сумбавы — самава і мбоджа — з’яўляюцца аўстранезійцамі. Падчас раскопак высоўвалася думка, што тамборцы маглі быць выхадцамі з Індакітая. Яна засноўвалася на падабенстве рэчаў з вядомымі знаходкамі ў В’етнаме і Камбоджы. Аднак запісы 1817 г. і 1830 г. роднай мовы нешматлікіх ацалелых выхадцаў з Тамборы дэманструюць, што яна была папуаскай. Такім чынам, культура Тамбора магла належыць старажытнаму папуаскаму насельніцтву Сумбавы, выціснутаму аўстранезійцамі да пачатку XIX ст. на заходнія схілы вулкана Тамбора.