wd wp Пошук: ⬜

Крысціна Магнусан

Прынцэса Крысціна, місіс Магнусан (шведск.: Prinsessan Christina, fru Magnuson) — шведская прынцэса, сястра караля Карла XVI Густава. Яна з’яўляецца малодшай дачкой шведскага наследнага прынца Густава Адольфа і прынцэсы Сібілы.

Біяграфія

Нарадзілася ў 1943 годзе, яна была чацвёртай дзіцяці наследнага прынца Густава Адольфа і прынцэсы Сібілы. Бацька загінуў у авіякатастрофе ў 1947 г. у Каструпе за Капенгагенам. Затым прынцэса Крысціна жыла разам з маці, братамі і сёстрамі ў палацы Хага. У 1950 годзе маці, прынцэса Крысціна і яе браты і сёстры пераехалі ў Каралеўскі палацы.

Прынцэса Крысціна была адзінай сярод сваіх братоў і сясцёр, якая атрымала вышэйшую адукацыю. Разам з сябрам яна вучылася ў каледжы Рэдкліфа ў ЗША (частка Гарвардскага ўніверсітэта) пасля заканчэння школы ў Швецыі з добрымі адзнакамі. Яна была першай прынцэсай Швецыі, якая вывучалася ў французскай школе ў Стакгольме 13 мая 1963 г.[4] Пасля гэтага яна таксама вучылася ў Стакгольмскім універсітэце.

Прынцэса Крысціна — адна з каралеўскіх сясцёр, якая найбольш часта выконвае афіцыйныя місіі, асабліва пасля смерці сваёй маці, прынцэсы Сібілы. Сярод іншага, яна працавала ў Шведскім Чырвоным Крыжы, а ў 1993—2002 гг. Была яго старшынёй. Яна таксама мела заданні і была членам міжнароднага Чырвонага Крыжа.

Шлюб

У 1974 годзе яна выйшла замуж за дырэктара, цяпер генеральнага консула Торда Магнусана. У пары ёсць тры сыны: Густаў, Оскар і Віктар. Шлюб з мужчынам некаралеўскага роду адмаўляе нашчадкам права на атрыманне каралеўскіх тытулаў. Сама прынцэса Крысціна часта выкарыстоўвае імя Крысціна Магнусан у сваіх розных відах дзейнасці. Яна займае 314 месца ў спадчыну брытанскага прастола па стане на 1 студзеня 2011 года.

Зноскі

↑ Lundy D. R. Christina Louise Helen Bernadotte, Princess of Sweden // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
1 2 3 Lundy D. R. The Peerage
↑ Händelser man minns — en krönika i ord och bild, 1939—1978, museiintendent Nils Olsson & fil dr Harald Schiller, Samverkande bokförlags försäljningsorganisation, Malmö 1979 s. 1963/5