wd wp Пошук: ⬜

Канстанцін Сямёнавіч Кемарскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кемарскі. Канстанцін Сямёнавіч Кемарскі (1847-1922) — беларускі акушэр-гінеколаг, грамадскі дзеяч, доктар медыцыны, стацкі саветнік, арганізатар аховы здароўя, і сярэдняй медыцынскай адукацыі ў Гродзенскай губерні.

Больш за 40 гадоў быў дырэктарам Гродзенскай школы павітух[1].

Біяграфія

Дзяцінства і адукацыя

Нарадзіўся ў 1847 годзе[1] ў дваранскай сям’і. У 1867 годзе скончыў Харкаўскую гімназію(руск.) бел.[2].

Вышэйшую адукацыю атрымаў на медыцынскім факультэце Харкаўскага універсітэта(руск.) бел., скончыўшы курс якога з адзнакай у 1873 годзе са званнем лекара[1]. Быў пакінуты на тры гады пры універсітэце для падрыхтоўкі да прафесарскага звання.

Прафесійная дзейнасць

У лютым 1874 года прызначаны ардынатарам(руск.) бел. універсітэцкай акушэрскай клінікі, дзе працаваў тры гады[1].

У 1877 годзе пераведзены ў Гродна. 9 кастрычніка 1877 года міністрам унутраных спраў быў прызначаны на пасаду дырэктара заснаванай у Гродне павівальнай школы і загадчыкам створанага пры ёй радзільнага аддзялення[1], замяніўшы Данііла Акімавіча Сібілева, пераведзенага ў Астрахань на пасаду губернскага медыцынскага інспектара[3].

Пры ім ў 1878 годзе адбыўся першы выпуск са школы 13 «добра навучаных павітух», якія павінны былі адпрацаваць тры гады ў сельскай мясцовасці, пасля чаго маглі заняцца «вольнай практыкай». Пасаду дырэктара ён займаў па 1910 год. За гэты час колькасць вучаніц павялічылася з 16 у 1876 годзе, да 44 у 1910 годзе. Кемарскі прапаноўваў пераўтварыць павівальную школу ў павівальна-фельчарскую і нават падрыхтаваў ў 1885 годзе праект статута і вучэбных праграм; але праект не быў рэалізаваны.

За пладавітую дзейнасць з тытулярнага саветніка быў узведзены ў калежскія асэсары (1882), а ў 1887 годзе за выслугаю гадоў стаў калежскім саветнікам [1].

У 1901 годзе, калі адзначалася 25-годдзе школы, Кемарскі паказваў, што за гэты час была падрыхтавана 281 павівальная бабка. У 1910 году павівальная школа была ператворана ў акушэрска-фельчарскую, якую працягнуў узначальваць К. Кемарскі.

К. Кемарскі не толькі быў дырэктарам школы, але і загадваў радзільным аддзяленнем пры ёй[1].

Паралельна з асноўнай дзейнасцю быў штатным урачом Гродзенскай мужчынскай гімназіі, дзе таксама выкладаў заняткі па фізіялогіі чалавека[1].

З 1901 года служыў штатным урачом Гродзенскай жаночай Марыінскай гімназіі, за што быў узнагароджаны юбілейным знакам ведамства імператрыцы Марыі[1].

У гады руска-турэцкай вайны выконваў абавязкі ардынатара Гродзенскай акруговай лячэбніцы і Гродзенскага ваеннага шпіталя[1].

У 1915 годзе ў сувязі з пагрозай нямецкай акупацыі эвакуіраваўся разам са школай у Калугу. Там у 1919 годзе адбыўся апошні выпуск і пасля гэтага К. Кемарскі вярнуўся ў Гродна[1].

Памёр у Гродне 17 кастрычніка 1922 года. Пахаваны на Праваслаўных могілках [1].

Грамадская дзейнасць

Доктар і педагог прымаў дзейны ўдзел у інтэлектуальным і грамадскім жыцці горада. Будучы вернікам, ён з’яўляўся пастаянным членам Гродзенскага праваслаўнага Сафійскага брацтва[1].

Сям’я

Быў жанаты з Аляксандрай Іванаўнай Кемарскай (1857—1904)[1].

Дачка Валянціна (?-пасля 1944) была замужам за ваенным урачом К. Бялецкім. Загінула ў ГУЛАГу [1].

Узнагароды

ордэн Святога Станіслава 3 ступені
срэбны медаль «У гонар валадарання імператара Аляксандра III»
ордэн Святога Станіслава 2 ступені
ордэн Святога Уладзіміра 4 ступені
ордэн Святой Ганны 2 ступені

Памяць

У гонар лекара-падзвіжніка ў Гродзенскім дзяржаўным медыцынскім вучылішчы заснаваны дзве стыпендыі.

Зноскі

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 В. Н. Черепица. ГРОДНЕНСКИЙ ПРАВОСЛАВНЫЙ НЕКРОПОЛЬ (С ДРЕВНЕЙШИХ ВРЕМЕН ДО НАЧАЛА XX ВЕКА) (руск.)
↑ Шэраг крыніц паказвае, што з 1859 па 1869 год ён вучыўся ў 1-й Харкаўскай гімназіі, якую і скончыў. Аднак у выданні «Список воспитанников, окончивших курс в Первой Харьковской гимназии за столетний период ее существования. 1805—1905 гг.» (Харьков, 1903) ён значыцца ў ліку выпускнікоў 1867 года.
↑ Такую інфармацыю падае Игнатович Ф. И. — Врач К. С. Кемарский — видный организатор среднего медицинского образования и общественный деятель // Журнал Гродненского государственного медицинского университета : ежеквартальный научно-практический журнал. — 2011. — № 1. — С. 99-103 : фот. — Библиогр.: с. 103 (29 назв.) (руск.) , але ў Астраханскую губерню Сібілеў трапіў толькі ў 1885 годзе. Верагодна, што да гэтага ён працаваў недзе ў іншым месцы — Памятная книжка Астраханской губернии на 1887 год. С. 50 (руск.)

Літаратура

Госцеў А. П. Ігнатовіч Ф. І. Кемарскі Канстанцін Сяменавіч // Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка горада Гродна, — с. 258—259
НГАБ у г. Гродне, ф. 2, воп. 37, лл. 2-7
Биографический словарь бывших питомцев Первой Харьковской гимназии за истекшее столетие с 1805 по 1905 год / Сост. Н. А. Чеканов. — Харьков: «Русская типо-лит.»: 1905. — VIII, 441 с.
Игнатович Ф. И. Врач К. С. Кемарский — видный организатор среднего медицинского образования и общественный деятель // Журнал Гродненского государственного медицинского университета : ежеквартальный научно-практический журнал. — 2011. — № 1. — С. 99-103 : фот. — Библиогр.: с. 103 (29 назв.)
Крылов-Толстикович А. Н.(руск.) бел. РУССКИЕ ВРАЧИ XVIII — НАЧАЛА XX СТОЛЕТИЙ Библиографический справочник.
Памяць : Гродна : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі. — Мінск, 1999.(бел.)