У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Паварнін. Канстанцін Інакенцьевіч Паварнін (21 мая (2 чэрвеня) 1877, Брэст-Літоўск, Літоўскае генерал-губернатарства — 30 лістапада 1963, Ленінград) — псіхіятр, прафесар.
Нарадзіўся Канстанцін Інакенцьевіч 21 мая 1877 года ў горадзе Брэст-Літоўску ў сям’і маёра[2]. Яго брат-філосаф і логік Сяргей Інакенцьевіч Паварнін(руск.) бел..
У 1897 годзе ён скончыў Арлоўскую гімназію(руск.) бел.[3] і паступіў у Ваенна-медыцынскую акадэмію(руск.) бел.. Пасля таго, як Паварнін скончыў Акадэмію, яго адправілі за мяжу на два гады для навуковага ўдасканалення. Ён вучыўся ў такіх прафесараў, як Э. Крэпелін, К. Штумпф(руск.) бел., Т. Ліпс(руск.) бел., Г. Апэнгейм(руск.) бел.. Паварнін займаўся даследаваннямі на тэму «Разумовая працаздольнасць ў хворых раннім недаўсціпам».
У 1906 годзе Канстанцін Інакенцьевіч абараніў доктарскую дысертацыю «Увага і яе роля ў найпростых псіхічных працэсах (Эксперыментальна-псіхалагічны даследаванне)».
У 1908 годзе ён быў прызначаны памочнікам дырэктара ў Педалагічным інстытуце, а ў 1910 годзе — дырэктарам (да 1919 года). У часопісе «Веснік псіхалогіі» была апублікаваная праца Паварніна, у якой былі апісаны задачы і мэты гэтага інстытута і педалагічных(руск.) бел. даследаванняў у цэлым, з доказамі іх неабходнасці[4].
У снежні 1908 года канферэнцыяй Ваенна-медыцынскай акадэміі ён быў удастоены звання прафесара. У 1911—1915 гадах Паварнін працаваў загадчыкам лабараторыямі клінікі душэўных і нервовых хвароб ВМА. У 1913—1922 гадах быў прафесарам кафедры агульнай і эксперыментальнай псіхалогіі ў Інстытуце медыцынскіх ведаў(руск.) бел., а з 1916 года загадваў мужчынскім аддзяленнем клінікі. 9 снежня 1918 года савет Клінічнага інстытута ўдасканалення ўрачоў(руск.) бел. выбраў яго прафесарам і загадчыкам кафедры псіхіятрыі. Паварнін арганізаваў кафедру, якой кіраваў 20 гадоў.
У 1922—1925 гадах быў прафесарам псіхалогіі Псіха-Неўралагічнай Акадэміі(руск.) бел., а таксама ў 1922—1923 гадах — прафесарам псіхалогіі 2-га педагагічнага інстытута імя Някрасава. З 1923 па 1930 год Паварнін быў вучоным сакратаром інстытута ўдасканалення ўрачоў, а ў 1931 годзе ён стаў загадчыкам аддзялення і клінікай псіхіятрыі гэтага інстытута пры Псіхіятрычным шпіталі святога Мікалая Цудатворца(руск.) бел..
У гады Вялікай Айчыннай вайны Паварнін застаўся ў Ленінградзе, а летам 1942 года пераехаў на доследную станцыю ў Колтушы(руск.) бел.[5].
Пасля вайны ён удзельнічаў у працы аб’яднанага савета Ленінградскай групы інстытутаў АМН СССР(руск.) бел., быў членам Таварыства па распаўсюджванні палітычных і навуковых ведаў, а таксама чытаў лекцыі маракам Балтыйскага флоту.
З 1950 года Паварнін быў прафесарам Інстытута вуха, горла, носа, загадчыкам аддзялення паталогіі гаворкі.
Канстанцін Інакенцьевіч у горадзе Ленінградзе. Пахаваны на Вялікаохцінскіх могілках.