Жан Тама дэ Тамон (фр.: Jean-François Thomas de Thomon, 1 [12] красавіка 1760, Берн — 23 жніўня [4 верасня] 1813, Санкт-Пецярбург) — французскі архітэктар, малявальшчык, прадстаўнік сталага класіцызму, які працаваў у Расіі.
У 1780-х гг. вучыўся ў Парыжскай акадэміі і, атрымаўшы ад яе вялікую рымскую прэмію, адправіўся ў Італію. Пасяліўшыся ў Рыме, старанна вывучаў архітэктурныя помнікі імператарскай эпохі. Французская рэвалюцыя перашкодзіла яму вярнуцца на радзіму, ён перабраўся ў Вену.
У 1799 годзе па запрашэнні кн. А. М. Галіцына прыбыў у Санкт-Пецярбург. Тут ён неўзабаве набыў у вышэйшым грамадстве вядомасць сваімі алоўкавага і акварэльнымі малюнкамі. З 1800 года пачаў выкладаць у Акадэміі мастацтваў, з 1811 — у Інстытуце корпуса інжынераў шляхоў зносін.