У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Грыфіт. Дэвід Льюэлін Уорк Грыфіт (англ.: David Llewelyn Wark Griffith; 22 студзеня 1875, Крэствуд, штат Кентукі — 23 ліпеня 1948) — амерыканскі кінарэжысёр, акцёр, сцэнарыст, прадзюсар, з творчасці якога часта адлічваюць гісторыю кіно як асобнага віду мастацтва.
Да прыходу ў кінематограф Д. У. Грыфіт пісаў апавяданні, вершы і п’есы, спрабаваў сябе як тэатральны акцёр. У 1907 пачаў актыўна прапаноўваць свае сцэнарыі кінастудыям, выступаць як акцёр у асобных фільмах.
У 1908 дэбютаваў як рэжысёр фільма «Прыгоды Долі». На працягу 1908-13 паставіў звыш 300 карцін (пераважна кароткаметражных), у якіх шукаў новыя сродкі мастацкай выразнасці. Найвышэйшым творчым дасягненнем рэжысёра лічыцца яго стужка «Нараджэнне нацыі» (1915), прысвечаная падзеям Грамадзянскай вайны ў ЗША. Гэты надзвычай працяглы (больш за тры гадзіны) фільм атрымаў вялікі камерцыйны поспех і быў прызнаны шэдэўрам сусветнага кінамастацтва. Яшчэ адзін выдатны твор — «Нецярпімасць» (1916) — паказваў розныя гістарычныя эпохі і аказаў істотны ўплыў на развіццё кінематографа.
Да ліку найбольш важных творчых здабыткаў, навацый Д. У. Грыфіта адносяцца выкарыстанне рухомай камеры, распрацоўка прынцыпаў кінамантажу, вызваленне кінамастацтва ад тэатральнай умоўнасці. Сярод яго паспяховых пастановак — фільмы «Сэрца свету» (1918), «Зламаныя парасткі» (1919), «Шлях на Ўсход» (1920), «Хіба жыццё не цудоўнае?» (1924) і інш. Д. У. Грыфіт з вялікай цяжкасцю прыняў выкарыстанне гуку ў кіно. Быў адным з заснавальнікаў кінакампаніі «Юнайтэд Артыстс».