Дзяржаўца — часовы ўладальнік і кіраўнік дзяржаўнага маёнтка ў Вялікім княстве Літоўскім, да XVI ст. называўся намеснікам і цівуном.
Часта дзяржавы давалі як юргельт або за пазыку скарбу.