Гіпагі́мнія (Hypogymnia) — род лішайнікаў сямейства пармеліевых.
Слаявіна (талом) ліставатая, шаравата-зеленаватая, белавата-шараватая, знізу цёмная да чорнай, распасцёртая па субстраце, у цэнтры шчыльна прымацаваная да яго. Лопасці на канцах з масай сарэдый (спецыяльных утварэнняў для вегетатыўнага размнажэння) у выглядзе белых мучністых скопішчаў. Пладовыя целы (апатэцыі) сядзячыя або на ножках. Сумкі (аскі) 8-споравыя. Споры аднаклетачныя.
Каля 60 відаў. Пашыраны амаль па ўсім зямным шары, за выключэннем стэпавых і пустынных зон пераважна ва Усходняй Азіі. На Беларусі трапляюцца гіпагімнія ўздутая (Hypogymnia physodes), мучністая (Hypogymnia farinacea), стужачная (Hypogymnia vittata) і трубчастая (Hypogymnia tubulosa). Пераважна аблігатныя эпіфіты. Растуць на ствалах і галінках дрэў і кустоў, зрэдку на апрацаванай драўніне, камяністым субстраце, грунтавых агаленнях і глебе. Гіпагімнія ўздутая часта ўкрывае ствалы дрэў (асабліва хвоі).
Сыравіна для антыбіятычных прэпаратаў. Індыкатары загазаванасці паветра.