Гуд — персанаж з беларускіх легенд, князь варожага племя.
Легенду пра Гуда запісаў у ХІХ ст. Генрых Татур у Ігуменскім павеце. Паводле легенды, Гуд быў правадыром варожага племя, якое ўварвалася на тэрыторыі племя дулаў. Гуд выклікаў на дуэль правадыра дулаў Кумара і адсек яму галаву. У выніку землі дулаў былі захопленыя.
Верагодна, гэтая легенда адлюстроўвае рэальныя падзеі, што адбываліся на Беларусі ў II-IIІ стст, калі праз Беларусь прасоўваліся плямёны готаў, увасабленнем якіх і стаў Гуд. Мясцовыя ж плямёны, у т.л. дулы (хутчэй за ўсё, дулебы), былі заваяваныя і ўвайшлі як даннікі ў склад Гоцкай дзяржавы.