У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Саламонаў.
Герман (Гершл) Саламонаў (1875, Мінск — ?) — беларускі скрыпач
і педагог[2].
Нарадзіўся ў Мінску ў сям’і бедных музыкантаў[3]. Ужо ў дзяцінстве яго называлі вундэркіндам за чароўную ігру на скрыпцы[3].
Па парадзе свайго настаўніка І. Жухавіцкага, з якім пазней ажаніліся на родных сёстрах, і пад яго кіраўніцтвам адправіўся ў Лейпцыг і пры дапамозе некалькіх мецэнатаў, якія падтрымалі вельмі таленавітага вучня[3], скончыў там Лейпцыгскую дзяржаўную кансерваторыю па класе скрыпкі[2].
Пасля заканчэння кансерваторыі некалькі гадоў працаваў канцэртмайстарам у адным з аркестраў Лейпцыга. У 1907 годзе рушыў у ЗША, дзе скрыпач заняў пост канцэртмайстара Нью-Ёркскай філармоніі, і пражыў там пяць гадоў. У гэты час ён многа і вельмі паспяхова гастраляваў, выступаючы з канцэртамі ў многіх краінах свету. Мінскія газеты стала перадрукоўвалі ўзнёслыя водгукі берлінскіх і лейпцыгскіх газет[4].
Па вяртанні ў 1913 годзе Г. Саламонаў у першым жа канцэрце выконвае складанейшыя творы для скрыпкі[5].
У Мінску выкладаў у Народнай кансерваторыі. Падчас польскай улады ў 1920 годзе быў запрошаны ў Віленскую кансерваторыю, дзе быў прафесарам і выкладаў скрыпку[6]. Гастраляваў па вялікіх гарадах Польшчы[3].
У 1939 годзе вярнуўся ў Мінск і зноў выкладаў у Беларускай кансерваторыі[3]. У Мінску ўдзельнічаў у радыёпраграмах і даваў канцэрты[3].
У 1943 годзе Г. Саламонаў загінуў у Мінскім гета разам са сваёй жонкай Маняй Слапян. Вызваленыя з гета распавядалі, што ён да самай смерці іграў на скрыпцы для вязняў[2].
Выжыў прынамсі адзін сын, Давыд Саламонаў[3].