Георгій Івановіч Благанраваў (руск.: Гео́ргий Ива́нович Благонра́вов; 6 [18] мая 1896, Ягор’еўск, Разанская губерня — 16 чэрвеня 1938, Масква) — рускі рэвалюцыянер, савецкі дзяржаўны дзеяч, камісар дзяржаўнай бяспекі 1-га рангу (1936). Кандыдат у члены ЦК ВКП(б) у 1934—1937 гадах.
Расстраляны ў «асаблівым парадку». Рэабілітаваны (пасмяротна) у 1956 годзе.
З чэрвеня па ліпень 1918 г. Георгій Благанраваў быў сябрам РВС Усходняга фронту, дзе ўдзельнічаў у барацьбе супраць частак Чэхаславацкага корпуса і ў падаўленні Яраслаўскага мецяжу. З лістапада 1918 года працаваў у органах ВЧК на розных пасадах, звязаных з чыгуначным транспартам, з 1921 па 1922 год — начальнікам транспартнага аддзела ВЧК, а з лютага 1922 па кастрычнік 1931 — начальнікам транспартнага аддзела ДПУ — АДПУ СССР. З 26 кастрычніка 1929 па 7 кастрычніка 1931 года — член калегіі АДПУ пры СНК СССР.
З 16 снежня 1929 па 7 кастрычніка 1931 года Благанраваў працаваў намеснікам наркама шляхоў зносін СССР, а з 7 кастрычніка 1931 года — 2-м намеснікам наркама шляхоў зносін СССР. 21 верасня 1932 года стаў 1-м намеснікам наркама шляхоў зносін СССР. На XVII з’ездзе ВКП(б) у лютым 1934 гады абраны кандыдатам у чальцы ЦК ВКП(б).
3 жніўня 1935 года ўзначаліў Цэнтральнае ўпраўленне шашэйных дарог і аўтамабільнага транспарту пры СНК СССР. 27 сакавіка 1936 г. узначаліў Галоўнае ўпраўленне будаўніцтва шашэйных дарог НКУС СССР, з 5 ліпеня таго ж года — камісар дзяржаўнай бяспекі 1-га рангу.
25 траўня 1937 года быў арыштаваны. Расстраляны ў 1938 годзе.