Генетыка чалавека — раздзел генетыкі, які вывучае спадчыннасць і зменлівасць нармальных і анамальных прыкмет чалавека. Да яго адносяцца: дэтэрмінацыя фізіялагічных, біяхімічных і марфалагічных уласцівасцей асобных тканак і органаў чалавека, роля спадчыннасці і асяроддзя ў фарміраванні асобы, мутацыі чалавека і метады аховы яго генатыпу ад пашкоджанняў рознымі фактарамі асяроддзя, роля спадчыннасці пры ўзнікненні і развіцці паталагічных змен у чалавека і інш.
Генетыку чалавека падзяляюць на антрапагенетыку, дэмаграфічную генетыку (генетыка народанасельніцтва), экалагічную генетыку (вучэнне пра генетычныя аспекты ўзаемаадносін чалавека з навакольным асяроддзем), імунагенетыку, медыцынскую генетыку (найбольш важную галіну генетыкі чалавека для практычных задач аховы здароўя) і інш.
Даследаванні па генетыцы чалавека маюць вялікае значэнне для развіцця медыцыны (паляпшэнне дыягностыкі, лячэння і прафілактыкі спадчынных захворванняў).
Асноўныя метады даследавання генетыкі чалавека: