Гаўрыіл Якімавіч (Іакімавіч) Ламакін (25 сакавіка [6 красавіка] 1812, слабада Барысаўка, Курская губерня — 9 [21] мая 1885, Гатчына) — рускі харавы дырыжор і музычны дзеяч.
Нарадзіўся 25 Сакавіка (6 красавіка) 1812 года ў сям’і прыгоннага селяніна, быў адпушчаны на волю графам Д. М. Шарамецевым. З 1822 года спяваў у харавой капэле графа Д. М. Шарамецева, дзе навучаўся таксама спевам і харавому мастацтву ў А. Сапіенцы-сына. З 1830 года выкладаў спевы, а ў 1850—1872 — кіраўніком гэтай жа капэлы. У 1874 годзе пасля роспуску капэлы, кіраваў мужчынскім хорам графа С. Д. Шарамецева. З яго хорам выступалі В. М. Самойлаў, П. А. Барценева, Л. А. Лаўроўская, Джавані Батыста Рубіна.
З 1830 года адначасова выкладаў спевы ў многіх навучальных установах Санкт-Пецярбурга: Імператарскай Прыдворнай пеўчай капэле (1848—1859), Екацярынінскім інстытуце, Імператарскім вучылішчы правазнаўства, Аляксандраўскім ліцэі, Пажаскім корпусе і інш.
18 сакавіка 1862 года сумесна з М. А. Балакіравам заснаваў Бясплатную музычную школу, якая складалася пад імператарскім заступніцтвам, і кіраваў ёю да 28 студзеня 1868.
Вядомыя вучні Г. Я. Ламакіна — А. Бюдэль-Адамі, М. Вярдзераўская, Ю. Н. Галіцын, Л. І. Кармаліна, А. і К. Лядаў, А. А. Ляраў, І. А. Мельнікаў, А. Я. Пятрова-Вараб’ёва, А. А. Папова.
Памёр 9 (21) траўня 1885 года. Яго сын — Уладзімір — стаў мастаком, быў дырэктарам Мікіцкага батанічнага саду.