Гансала Кейпа дэ Льяна і Сьера (ісп.: Gonzalo Queipo de Llano y Sierra; 5 лютага 1875 — 9 сакавіка 1951) — іспанскі генерал, адзін з кіраўнікоў паўстання 1936 года, удзельнік грамадзянскай вайны ў Іспаніі на баку франкістаў.
Вучыўся ў каталіцкай семінарыі, адкуль сышоў і завербаваўся ў армію ў якасці стралка. Пазней скончыў каралеўскае кавалерыйскае вучылішча ў Вальядалідзе, пасля гэтага ўдзельнічаў у якасці афіцэра кавалерыі ў іспана-амерыканскай вайне 1898 года ў Кубе і ў Рыфскай вайне ў Марока.
З 1923 года — брыгадны генерал.
Крытычна ставіўся да сітуацыі ў іспанскай арміі, знаходзіўся ў апазіцыі да дзеючай улады, у сувязі з чым быў заключаны ў турму. Пасля вызвалення ў 1926 годзе працягваў заставацца ў апазіцыі, і ў 1928-м быў звольнены з арміі. У гэты перыяд быў вымушаны зарабляць на жыццё вырабам мыла і гандлем ім. У 1930 годзе ўзначаліў Рэспубліканскую ваенную арганізацыю і супрацоўнічаў з рэспубліканскім рэвалюцыйным камітэтам, які ўзначаліў антыманархічную змову. Пасля няўдачы паўстання супраць караля Альфонса XIII эміграваў у Партугалію і вярнуўся ў Іспанію пасля звяржэння манархіі ў красавіку 1931 года.
Пры новым рэжыме быў генеральным інспектарам карабінераў. Аднак з прыходам да ўлады левага Народнага Фронту зноў сышоў у апазіцыю, дзе далучыўся да нацыяналістаў. У ліпені 1936 года яны арганізавалі бунт. Кейпа быў адказным за захоп Севільі, з чым ён выдатна справіўся. Мяцеж нацыяналістаў прывёў да пачатку грамадзянскай вайны. У ходзе канфлікту Кейпа быў адным з кіруючых дзеячаў прапаганды паўстанцаў. У той жа час ён камандаваў арміяй Поўдня, якая дзейнічала ў Андалузіі і ў лютым 1937 года пры актыўнай падтрымцы італьянскіх войскаў узяла Малагу — стратэгічна важны порт.
Пасля канца вайны ў 1939 годзе Кейпа адпраўлены кіраўніком ваеннай місіі ў Італіі. Пазней прызначаны генерал-капітанам другой ваеннай акругі.
Памёр у сваім маёнтку пад Севільяй і быў пахаваны ў нацыянальнай каталіцкай базыліцы Макарэна.