У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Салаўёва. Галіна Фёдараўна Салаўёва (26 лютага 1922, г. Іванцееўка, Маскоўская вобласць — 17 верасня 2001) — рускі археолаг. Кандыдат гістарычных навук (1953).
Скончыла ў 1945 годзе Маскоўскі ўніверсітэт. У 1945—1950 і ў 1959—1980 у Інстытуце археалогіі АН СССР. У 1950—1959 гадах інспектар Упраўлення музеяў і аховы помнікаў Міністэрства культуры РСФСР.
Даследавала больш за 150 курганоў на Гомельшчыне і Магілёўшчыне (1962—1970), замак рагачоўскіх князёў XII ст. (Збароў). Адкрыла славянскія пахавальныя помнікі VI—IX стст. (Вароніна, Дзям’янкі), язычніцкае свяцілішча Ходасавічы, выявіла «вогненныя кольцы» ў пахавальным абрадзе радзімічаў (вядомыя раней па летапісах). Удзельнічала ў дыскусіях пра ўплыў балцкага субстрату на культуру радзімічаў. Лічыць, што славяне з’явіліся ў верхнім Падняпроўі ў VI—VII стст. і што значнасць уплыву на іх балцкага субстрату перабольшаны.