Ві́ленскія паку́тнікі[1][2][3], або Ві́ленскія му́чанікі[4], Літо́ўскія паку́тнікі[2] — беларускія святыя Іаан, Антоній і Яўстафій (да хрышчэння Кумец, Няжыла, Круглец), якія загінулі ў 1347 годзе мучаніцкай смерцю за пераход з язычніцтва ў хрысціянства.
На месцы пакарання віленскіх пакутнікаў, якія былі прыдворнымі вялікага князя Альгерда, па жаданні яго жонкі пабудавана капліца, пазней — Свята-Троіцкая царква.
У 1374 годзе віленскія пакутнікі былі кананізаваны. З 16 ст. іх мошчы знаходзіліся ў Віленскім Свята-Духавым манастыры. У ліпені 1993 года часціцы мошчаў віленскіх пакутнікаў былі закладзены ў абраз трох віленскіх пакутнікаў і перанесены ў Мінскі Свята-Петра-Паўлаўскі сабор.
Гісторыя віленскіх пакутнікаў коратка выкладзена ў «Сказанні пра віленскіх пакутнікаў Іаана, Антонія, Яўстафія».