У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Завада. Вілем Завада (22 мая 1905, вёска Грабава, паблізу Остравы — 30 лістапада 1982, Прага) — чэшскі паэт , перакладчык.
У 30-я гг. быў рэдактарам літаратурных часопісаў «České slovo», «A-Zet» і інш. Першыя зборнікі вершаў «Паніхіда» (1927) і «Сірэна» (1932) працятыя свядомасцю няшчасця. Жыццё Остравы адлюстравана ў зборніку «Дарога пешшу» (1937). У зборніках «Прыгонная вежа» (1940), «Уваскрашэнне з мёртвых» (1945) пратэст супраць нацысцкай акупацыі і радасць вызвалення. Зборнікі «Горад святла» (1950), «Палявыя кветкі» (1955), «Адно жыццё» (1962) раскрываюць духоўнае абнаўленне чалавека. Лірычнаму герою зборніка «На парозе» (1970) ўласціва адчуванне паўнаты быцця насуперак старасці.
На беларускую мову яго вершы перакладалі Хведар Жычка[8], Язэп Семяжон[9].