У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бруханаў. Віктар Пятровіч Бруханаў (1 снежня 1935, Ташкент, СССР — 13 кастрычніка 2021, Кіеў) — колішні дырэктар Чарнобыльскай АЭС.
Пасля сканчэння ў 1959 годзе энергетычнага факультэта Ташкенцкага політэхнічнага інстытута працаваў на Ангрэнскай ТЭС (Ташкенцкая вобласць) на пасадах дзяжурнага дээратарнай устаноўкі, машыністам сілкуючых насосаў, памочнікам машыніста турбіны, старэйшага машыніста турбіннага цэху, начальніка змены, начальніка турбіннага цэху.
У 1966 годзе запрошаны працаваць на Славянскую ГРЭС (Данецкая вобласць), дзе прапрацаваў да 1970 года на пасадах старэйшага майстра, намесніка начальніка кацельна-турбіннага цэху, начальніка гэтага цэху, намесніка галоўнага інжынера.
Член КПСС з 1966 года. Дэлегат XXVII з’езда КПСС (1986). У перыяд з 1970 па 1986 гг. неаднаразова абіраўся членам бюро Кіеўскага абласнога, Чарнобыльскага раённага і Прыпяцкага гарадскога камітэтаў партыі, дэпутатам Чарнобыльскага раённага і Прыпяцкага гарадскога Саветаў народных дэпутатаў.
Ад красавіка 1970 года па ліпень 1986 года — дырэктар Чарнобыльскай АЭС імя У. І. Леніна. Пасля катастрофы ў 1986 годзе адхілены ад пасады дырэктара і з ліпеня 1986 года па ліпень 1987 года — намеснік начальніка вытворча-тэхнічнага аддзела ЧАЭС.
3 ліпеня 1986 года рашэннем Палітбюро ЦК КПСС «за буйныя памылкі і недахопы ў рабоце, якія прывялі да катастрофы з цяжкімі наступствамі» выключаны з шэрагаў КПСС.
29 ліпеня 1987 года пастановай судовай калегіі па крымінальных справах Вярхоўнага суда СССР асуджаны на 10 гадоў пазбаўлення волі ў выпраўленча-працоўнай установе агульнага тыпу.
Ад жніўня 1991 года пражывае ў Ватуцінскім (цяпер — Дзяснянскім) раёне горада Кіева. З лютага 1992 года — работнік дзяржаўнага прадпрыемства «Укрінтэрэнерга». Удзельнік ліквідацыі наступстваў катастрофы на ЧАЭС (катэгорыя 1). Інвалід II групы.
Памёр 13 кастрычніка 2021 года ў Кіеве.
Лаўрэат рэспубліканскай прэміі УССР (1978). Узнагароджаны: ордэнам Чырвонага Працоўнага Сцяга (1978), ордэнам Кастрычніцкай рэвалюцыі (1983), медалямі «За доблесную працу. У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна» і «Ветэран працы», Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета УССР (1980).
Жонка — Валянціна Міхайлаўна, інжынер-энергетык, у 1975—1990 гадах — старэйшы інжынер вытворчага аддзела ЧАЭС, цяпер на пенсіі
Сын — Алег (нарадзіўся ў 1969 годзе), слесар аўтаматычных сістэм кіравання ЦЭЦ-5, кіяўлянін
Дачка — Лілія (нарадзілася ў 1961 годзе), урач-педыятр, жыхарка Херсона