У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Карповіч.
Вікенцій Паўлавіч Карповіч (1914-1996) — савецкі лётчык-знішчальнік, Герой Савецкага Саюза (1942).
Нарадзіўся 20 студзеня 1914 года ў вёсцы Калодзішчы, цяпер пасёлак Мінскага раёна Мінскай вобласці Беларусі, у сялянскай сям’і. Беларус. Член ВКП(б)/КПСС з 1942 года. У 1937 годзе скончыў інстытут нацыянальных меншасцяў. Працаваў на мінскім заводзе «Ударнік».
У Чырвонай Арміі з 1938 года. У 1938 годзе скончыў Барысаглебскую ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з першага дня вайны.
Камандзір звяна 16-га гвардзейскага знішчальнага авіяцыйнага палка(руск.) бел. (20-я змешаная авіяцыйная дывізія, 18-я армія(руск.) бел., Паўднёвы фронт) кандыдат у члены ВКП(б) старэйшы лейтэнант Вікенцій Карповіч да сакавіка 1942 года зрабіў сто дваццаць шэсць[1] паспяховых баявых вылетаў на разведку і штурмоўку войскаў праціўніка, суправаджэнне бамбавікоў, прыкрыццё сваіх войскаў, удзельнічаў у дваццаці паветраных баях, збіў варожы знішчальнік.
16 сакавіка 1942 года, падчас свайго 126-га баявога вылету, пры выкананні паветранай разведкі праціўніка быў цяжка паранены ў руку, але здолеў прывесці пашкоджаны МіГ-3(руск.) бел. на свой аэрадром. З прычыны ранення быў адпраўлены ў шпіталь, дзе яму пасля некалькіх аперацый атрымалася цалкам аднавіць рухомасць рукі.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 6 чэрвеня 1942 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкім захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм старэйшаму лейтэнанту Карповічу Вікенція Паўлавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 700)[2].
У 1944 годзе мужны лётчык-знішчальнік скончыў Ваенна-паветраную акадэмію і паспеў вярнуцца на фронт ў родны полк, перавучыўшыся на новы тып знішчальніка. Служыў на пасадзе намесніка камандзіра авіяпалка. Пасля вайны працягваў службу ў ВПС СССР.
1941-1945. Здзейсніў 263 паспяховых баявых вылеты, правёў 35 паветраных баёў, штурмаваў варожыя войскі, вёў разведку, суправаджаў бамбавікі і штурмавікі. У паветраных баях знішчыў 3 варожыя самалёты асабіста і 5 — у групе з таварышамі.
З 1960 года палкоўнік Карповіч В. П. — у запасе, а затым у адстаўцы. Жыў у горадзе Краснадар. Памёр 12 красавіка 1996 года. Пахаваны ў горадзе Краснадары на Славянскіх могілках.
У Краснадары на доме, размешчаным па адрасе вуліца Афіцэрская дом 43, у якім пражываў Карповіч В. П., устаноўлена мемарыяльная дошка.
Вікенцій Паўлавіч Карповіч на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (22):