«Вяртанне Чорба» — зборнік апавяданняў і вершаў У. Сірына (Уладзіміра Уладзіміравіча Набокава), які быў апублікаваны ў 1929 годзе ў Берліне выдавецтвам «Слова» (рус. «Слово»), і названы так па аднайменнаму апавяданню. У арыгінальны тэкст зборніка ўвайшлі 15 апавяданняў і 24 вершы. Апавяданні (але без вершаў) былі рэпрынтна ўзнаўлены ў 1976 годзе выдавецтвам Ardis Publishers.
«Разгортваючаяся сіла маладога таленту рвецца да непасрэдна дадзенаму, да ракі жыцця, бурлівай навокал. Але пастаўлены ў выключныя ўмовы, адарваны ад навакольнага быту і як бы прыпадняты над нім, Сірын развіў у сабе незвычайную праніклівасць <…> Пісьменнік ахоплены прагнай, няўтольнай цікаўнасцю пазнаць за ўяўнай лагічначцю і знешняй самавітасцю гэтага жыцця, яе ўнутраную сутнасць, часта парушаючую і лагічнасць, і самавітасць <…> Ёсць у неспакойнай цікаўнасці Сірына нейкая непакідальная яго ледзь насмешлівая ўсмешка, якая часам падаецца адлюстраваннем унутранага халадку. Яна патрэбна яму для захавання вастрыні зроку і тонкасці слыху, якія маглі б прытупіць „жаль і гнеў“. Уедліва ва ўсё ўнікаючы, упісваючыся ў жыццё, абмацваючы кожную дробязь, Сірын натыкаецца часцей на незразумелы быт, на непераваральныя яшчэ формы іншай культуры і, як карэнь горнай сасны, сустрэўшы камень, ён абыходзіць іх, сыходзячы ў глыбіню, у затоеныя падспудныя нізіны, над якімі не ўладны ні формы культуры, ні быт. Усе апавяданні, пачынаючы з першага — дзівоснага шэдэўра, які зусім не паддаецца пераказу і які даў назву ўсяму зборніку, — канчаючы апошнім („Жах“), аперыруюць псіхалагічным матэрыялам, які называюць агульначалавечым з прычыны немагчымасці прызнаць яго здабыткам аднаго народа або адной эпохі» (А. Савельеў [Савелій Шэрман])[31].
«Вершы Сірына адрозніваюцца такой жа дакладнасцю, стараннасцю, завостранасцю мовы, як і проза. Але то, што робіць тканіну празаічных твораў моцнай, уносіць ва ўмоўны матэрыял паэзіі залішнюю прамалінейнасць і сухасць. Вершы Сірына, пры ўсёй сваёй вобразнасці і тэхнічнай аддзеланасці, выклікаюць уражанне падкаванай рыфмамі рытмічнай прозы. У іх шмат разумовасці, добрасумленнасці, дакладнасці і вельмі мала сапраўднай паэтычнай паўнагучнасці» (Г. Х. [Герман Хахлоў])[32].
«Вершы „Вяртання Чорба“ ў большасці цудоўныя ўзоры рускага парнасізму; яны цудоўна ілюструюць адно з вельмі адметных уласцівасцей Набокава як пісьменніка, сказаўшыся так ярка ў яго прозе: незвычайную вастрыню бачання свету ў спалучэнні з умельствам знайсці зрокавым уражанням максімальна адэкватнае выяўленне ў слове» (Г. Струвэ)[33].