Вукан Няманіч (сербск.: Вукан Немањић; 1172—1207) — жупан Дыяклеі з 1196 да 1202 года; вялікі жупан Рашкі (Сербіі) з 1202 да 1204 года; князь Зэты з 1204 да 1207 года. Паходзіў з дынастыі Няманічаў.
Вукан быў сынам вялікага жупана (кіраўніка) Рашкі — Стэфана Немані, які ў 1196 годзе зрабіў Вукана жупанам Дыяклеі (Дуклі). Пасля 1199 Вукан пачынае ўсталёўваць палітычныя адносіны з папскім Рымам і каралеўствам Венгрыя. Свае перамовы Вукан вёў праз Іаана, архібіскупа Антыварыйскага. Мэтай яго было атрымаць ад Папы Рымскага права на Сербію. Наўзамен Вукан абяцаў падпарадкаваць Сербскае княства Рыму.
У той жа час Вукан дамовіўся з Імрэ, каралём Венгрыі, пра падтрымку з яго боку. Імрэ, у сваю чаргу, спадзяваўся ўсталяваць пратэктарат трэба ўсёй тэрыторыяй Сербіі. У 1202 годзе Вукан пачаў дзейнічаць. Яму ўдалося зрынуць свайго брата Стэфана II з прастола з дапамогай венгерскай арміі. Аднак, неўзабаве супраць венгерскага ўмяшання выступіў Калаян, імператар Балгарыі. У 1203 годзе ён разбіў армію Вукана пад горадам Ніш. Гэтым скарыстаўся Стэфан II, які вярнуў сабе ўладу над вялікай жупаніяй. У якасці прымірыцеля братоў выступіў Сава (Растка), старэйшы брат Стэфана і Вукана. З прычыны гэтага Вукан стаў князем Зэты на поўдні дзяржавы.
Дзеці: