Вольга Аляксандраўна Слаўнікава (руск.: О́льга Алекса́ндровна Сла́вникова; 23 кастрычніка 1957, Свярдлоўск) — руская пісьменніца.
Нарадзілася 23 кастрычніка 1957 года ў Свярдлоўску ў сям’і інжынераў-абароншчыкаў. У дзяцінстве мела добрыя здольнасці да матэматыцы, перамагала на алімпіядах краявога і рэспубліканскага ўзроўню, але пад уплывам настаўніцы рускай мовы і літаратуры, якая загадвала школьным гуртком аматараў мастацкага слова, у 1976 годзе паступіла на факультэт журналістыкі Уральскага дзяржаўнага ўніверсітэта, які скончыла ў 1981 годзе.
Пасля ўніверсітэта некаторы час працавала ў кнігавыдавецкай сферы, у рэдакцыі часопіса «Урал», затым і сама стала пісаць, па ўласных словах, «ад таго, што заняцца больш было няма чым, а вольнага часу заставалася прорва».
З 2003 года жыве з мужам ў Маскве, мае траіх дзяцей і дваіх унукаў.
Публікацыі пачатковага перыяду творчасці ў часопісе «Урал» і ў малатыражных зборніках маладых аўтараў, якія сама Слаўнікава з’едліва назвала «брацкімі магіламі».
Два творы В. Слаўнікавай трапілі ў спісы фіналістаў прэміі «Вялікая кніга»: ў 2008 годзе — «Каханне ў сёмым вагоне»[2], у 2018 годзе — «Скачок у даўжыню»[3].
У ліпені 2020 года брытанская газета The Guardian ўключыла раман Слаўнікавай «2017» у свой спіс «дзесяці лепшых раманаў, дзеянне ў якіх адбываецца ў Расіі»[4].