Вестверк
Вестверк (ням.: Westwerk) — манументальны заходні фасад цэркваў, размешчаны перпендыкулярна галоўнаму нефу. Вестверкі характэрныя для цэркваў эпохі Каралінгаў, Атанідаў і цэркваў, пабудаваных у раманскім стылі. Вестверк, як правіла, складаецца з асноўнай вежы і адной або двух дадатковых вежаў. У вестверку знаходзіцца галоўны царкоўны партал і хоры. Звычайна вестверк мае выгляд магутнай крэпасці.
Часта ў вестверку размяшчаецца алтар Архангела Міхаіла - змагара з сіламі зла. Першыя вестверкі з’явіліся ў Сірыі. Найстарэйшым з вядомых вестверкаў з’яўляецца вестверк царквы ў абацтве Сен-Рык’е каля Амьена ў Францыі. Найстарэйшы вестверк ў Германіі знаходзіцца ў абацтве Карвэ.
Літаратура
- Meyers Neues Lexikon. in 8 Bänden, Bibliographisches Institut Leipzig 1964, Band 8, S. 722.
- Dagmar von Schönfeld de Reyes: Westwerkprobleme : zur Bedeutung der Westwerke in der kunsthistorischen Forschung, VDG, Verlag und Datenbank für Geisteswissenschaften, Weimar 1999. ISBN 3-89739-026-4.
- Uwe Lobbedey: Romanik in Westfalen Zodiaque-Echter, Würzburg 1999.
- Uwe Lobbedey: Westwerke und Westchöre im Kirchenbau der Karolingerzeit, in: Am Vorabend der Kaiserkrönung : das Epos «Karolus Magnus et Leo papa» und der Papstbesuch in Paderborn 799(hrsg. von Peter Godman u.a.) Akademie-Verlag, Berlin 2002, S. 163—191. ISBN 3-05-003497-1.
- Heiko Seidel: Untersuchung zur Entwicklungsgeschichte sakraler Westbaulösungen des kernsächsischen Siedlungsraumes in romanischer Zeit dargestellt vornehmlich an den Beispielen der Klosterkirche Marienmünster und der Pfarrkirche St. Kilian zu Höxter. Diss. Hannover 2003. PDF(ням.)
Катэгорыя·Архітэктурныя элементы
Катэгорыя·Храмавая архітэктура