Васіль Леанідавіч Амяля́нскі[2] (26 лютага (10 сакавіка) 1867, Палтава — 21 красавіка 1928, Гагра) — вучоны ў галіне мікрабіялогіі, правадзейны член Расійскай акадэміі навук (1923, член-карэспандэнт з 1916), акадэмік Акадэміі навук СССР (1925). Вучань С. М. Вінаградскага.
Нарадзіўся ў Палтаве. Скончыў гімназію ў Жытоміры. У 1890 годзе скончыў фізіка-матэматычны факультэт Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта і працаваў у ім. У 1893–1928 гг. у Інстытуце эксперыментальнай медыцыны, з 1912 г. — загадчык аддзелам.
Асноўныя навуковыя працы па глебавай мікрафлоры, ролі мікраарганізмаў у кругавароце азоту і вугляроду ў прыродзе. У 1904 годзе вылучыў культуру бактэрый, якія выклікаюць метанавае і вадароднае браджэнне цэлюлозы. У 1924 годзе ўпершыню паказаў на магчымасць выкарыстання мікраарганізмаў у якасці хімічных індыкатараў. Аўтар падручніка «Основы микробиологии» (1909). У 1906—1928 гг. рэдагаваў часопіс «Архив биологических наук».
Сярод апублікаванага: