Валянціна Кузьмаўна Яікава (1 кастрычніка 1946, в. Стара-Забалота, Часцінскі раён(руск.) бел., Пермскі край —) — беларуская савецкая спартсменка. Заслужаны майстар спорта СССР па самалётнаму(руск.) бел. (1978), майстар спорта СССР па верталётнаму (1975) спорту[1]. Абсалютная чэмпіёнка свету па вышэйшым пілатажы, 3-разовая абсалютная чэмпіёнка Еўропы, 17-разовая чэмпіёнка свету, 10-разовая чэмпіёнка Еўропы, 12-разовая чэмпіёнка СССР, 4-разовая чэмпіёнка Беларусі[2].
З 1969 года лётчык-інструктар Мінскага аэраклуба ДТСААФ СССР. Абсалютная чэмпіёнка свету ў шматбор’і, чэмпіёнка свету ў камандным першынстве і ў асобных практыкаваннях (1978, Чэске-Будзеёвіцэ, ЧССР). Сярэбраны прызёр чэмпіяната свету ў шматбор’і і чэмпіёнка свету ў асобных практыкаваннях (1976, Кіеў). Чэмпіёнка СССР у асобных практыкаваннях (1978)[1].
Валянціна Яікава ўзнагароджана ордэнам «Знак Пашаны», медалём «За працоўную адзнаку», Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР, медалём тройчы Героя Савецкага Саюза А. І. Пакрышкіна, тройчы — Ганаровым знакам ЦК ВЛКСМ і Ганаровым знакам ЦК ДТСААФ[2].