У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шарый.
Валерый Пятровіч Шарый (2 студзеня 1947, Чэрвень, Мінская вобласць, Беларуская ССР) — беларускі спартсмен (цяжкая атлетыка), трэнер; заслужаны майстар спорту СССР (1975). Выступаў у сярэдняй і ў першай паўцяжкай вагавых катэгорыях. Устанавіў 13 рэкордаў свету, 15 рэкордаў СССР (1971—79).
Чэмпіён XXI Алімпійскіх гульняў (1976, г. Манрэаль, Канада), свету (1975, Масква; 1976, Манрэаль), Еўропы (1975, Масква; 1976, Берлін). Сярэбраны прызёр чэмпіянату Еўропы (1980, Бялград), бронзавы прызёр (1979, Сафія).
Чэмпіён VI і VII Спартакіяд народаў СССР (1975, Вільнюс; 1979, Ленінград). Пераможца першынства СССР сярод моладзі (1967, Талін), чэмпіён СССР (1971—79). Уладальнік Кубка СССР (1978, 1979). Пераможца міжнародных турніраў: «Кубак Балтыкі» (1969, 1972, 1978), «Кубак Дружбы» (1979).
Чэмпіён Еўропы сярод ветэранаў (1994, г. Шробенгаўзен, Германія).
У 1980—82 і 1988—91 старшы трэнер БВА па цяжкай атлетыцы. У 1982—87 трэнер у складзе групы савецкіх войск у Германіі. У 1994—2001 трэнер нацыянальнай зборнай каманды Беларусі па цяжкай атлетыцы, з 2001 трэнер Мінскай абласной школы вышэйшага спартыўнага майстэрства.
Падпісаў адкрыты ліст спартыўных дзеячаў краіны, якія выступаюць за дзеючую ўладу Беларусі пасля здушэння народных пратэстаў у 2020 годзе[1][2].
Узнагароджаны ордэнам Дружбы народаў.