У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Аляксееў.
Валерый Паўлавіч Аляксееў (руск.: Валерий Павлович Алексеев) (22 жніўня 1929[1], Масква, СССР — 7 лістапада 1991, Масква, СССР) — савецкі антраполаг і археолаг. Доктар гістарычных навук (1967), акадэмік АН СССР (1988).
У 1952 г. скончыў далёкаўсходні факультэт Маскоўскага інстытута ўсходазнаўства. У 1955 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Палеоантропология Южной Сибири», а ў 1965 г. доктарскую — «Краниология народов Восточной Европы и Кавказа в связи с вопросами их происхождения». Працаваў у Інстытуце этнаграфіі АН СССР. З 1988 да 1991 гг. дырэктар Інстытута археалогіі АН СССР.
Даследаваў старажытнае і сучаснае насельніцтва Усходняй Еўропы, Каўказа, Сібіры, Манголіі, Індыі, Кубы і інш. Прапанаваў прынцыпова новую класіфікацыю чалавечых рас, заснаваную на паслядоўнасці ўзнікнення ачагоў расаўтварэння. У кнізе «Паходжанне народаў Усходняй Еўропы» (1969) абагульніў этнагенетычны аналіз палеаантрапалагічных дадзеных, у т.л. па беларусах XIX ст. Прымаў удзел у падрыхтоўцы навуковых кадраў і фарміраванні навуковай тэматыкі групы антрапалогіі Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН БССР.
У 1978 г. прапанаваў вылучыць асобны від Homo rudolfensis.
Пахаваны на Пятніцкіх могілках (Масква).
Расавая геаграфія беларусаў і праблемы этнагенезу / В. П. Аляксееў, М. У. Вітаў, Л. І. Цягака; АН Беларусі, Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору. — Мн.: Навука і тэхніка, 1994. — 128 с. — ISBN 5-343-00794-5.