Бі́тва пры Бі́це Па́цы (англ.: The Battle of Bita Paka) — бітва, якая адбылася 11 верасня 1914 года ў некалькіх кіламетрах на поўдзень ад вёскі Кабакаўл на востраве Новая Брытанія ў ходзе ўварвання аўстралійскага ваенна-марскога і пяхотнага экспедыцыйнага корпуса ў Германскую Новую Гвінею на пачатку Першай сусветнай вайны, скончыўшаяся яе акупацыяй. Асноўнай мэтай аперацыі, як і пры ўварванні новазеландскіх войскаў у Германскае Самоа ў жніўні, з’яўляўся захоп стратэгічна важнай радыёстанцыі[2], уплыў якой, на думку аўстралійцаў, распаўсюджваўся і на караблі германскай Усходне-Азіяцкай крэйсерскай эскадры. Магутны германскі ВМФ прадстаўляў істотную пагрозу інтарэсам Брытанскай імперыі. Галоўнай задачай брытанскага і аўстралійскага урадаў у гады вайны было звядзенне да мінімуму моцы флоту Германскай імперыі.
Пасля правядзення аўстралійцамі высадкі, якая не сустрэла супраціву, аб’яднаныя германскія войскі, якія складаліся з немцаў-рэзервістаў і часткова падрыхтаваных да вядзення бою меланязійскіх паліцэйскіх, паднялі буйное паўстанне, і аўстралійцам прыйшлося ўступіць у бой. Праз дзень абодва бакі панеслі сур’ёзныя страты, аўстралійцы занялі радыёстанцыю ў раёне Біце Пакі.
Бітва стала першай крупнай бітвай аўстралійскіх войскаў падчас вайны і найбольш важнай бітвай падчас аперацыі; рэшткі германскіх войскаў эвакуіраваліся ў Тому, наступная аблога якой прывяла да капітуляцыі германскага гарнізона і поўнага авалодання войскамі Антанты востравам.