Біна́рны код — з’яўляецца агульным абазначэннем для кода, з дапамогай якога паведамленні могуць перадавацца паслядоўнасцямі (секвенцыімі) з дапамогай двух сімвалаў (напр.: 1/0).
Вельмі вялікае значэнне бінарныя коды маюць у лічбавай апрацоўцы інфармацыі.
З камбінаторыкі вядома, што ў агульным выпадку лік камбінацый (кодаў) n-разраднага двайковага кода, які роўны ліку размяшчэнняў з паўтарэння:
A ¯
A ¯
2
n
=
2
n
{\displaystyle {\bar {A}}(2,n)={\bar {A}}_{2}^{n}=2^{n}}
, дзе
A ¯
A ¯
2
n
{\displaystyle {\bar {A}}(2,n)={\bar {A}}_{2}^{n}}
— лік кодаў,
n
{\displaystyle \ n}
— лік разрадаў двайковага кода.
Лікавае (літарнае)
значэнне | Двайковы
код |
---|---|
0 | 0000 |
1 | 0001 |
2 | 0010 |
3 | 0011 |
4 | 0100 |
5 | 0101 |
6 | 0110 |
7 | 0111 |
8 | 1000 |
9 | 1001 |
A | 1010 |
B | 1011 |
C | 1100 |
D | 1101 |
E | 1110 |
F | 1111 |
Інкі мелі сваю падліковую сістэму кіпу, якая фізічна ўяўляла сабой вяровачныя спляцення і вузельчыкі. Генры Эртан выявіў, што ў вузельчыках закладзены нейкі код, больш падобны на двайкавую сістэму злічэння.[1]