Бенядыкт Глінскі (часам Венедыкт Корчак-Глынскі, Ян Марэк Гіжыцкі называе яго по польск.: Benedykt Ślepowron Gliński Бенедыкт Слепаўрон Глінскі[1]; 1618, Валынь ― 1679) ― базыльянін, епіскап Уладзімірскі і Берасцейскі Рускай уніяцкай царквы . Дзядзька кіеўскага мітрапаліта Льва Слюбіча-Заленскага .
Нарадзіўся на Валыні бл. У 1618 годзе шляхецкі род Глінскіх меў герб Корчак. Брат маці пазнейшага мітрапаліта Льва Слюбіча-Заленскага — Ганны Глынскай[2]. Вучыўся ў Папскім езуіцкім калегіуме ў Браўнсбергу (прыбыў 10 лютага 1639 г., пакінуў калегіюм 1 верасня 1639 г.)[3] і Папскім езуіцкім калегіуме ў Вільні (красавік 1640 ― 1643 гг.)[4] . Пасля смерці епіскапа Івана Міхайла Поція (15 верасня 1666 г.) 23 кастрычніка 1666 г. атрымаў каралеўскую намінацыю на Уладзіміра-Берасцейскую епархію .
У 1675 годзе ён заснаваў ва Уладзіміры базыльянскі манастыр і перадаў манахам саборную школу, а потым даў ёй 8400 злотых [5] .
Памёр у 1679 годзе.