Беларуска-нідэрландскія адносіны — замежныя адносіны паміж Рэспублікай Беларуссю і Каралеўствам Нідэрландаў.
Абедзве краіны ўсталявалі дыпламатычныя адносіны ў 1994 годзе. Беларусь мае пасольства і консульства ў Гаазе. Нідэрланды прадстаўлены ў Беларусі праз сваё пасольства ў Варшаве (Польшча) і праз консульства ў Мінску. Абедзве краіны з’яўляюцца паўнапраўнымі членамі Арганізацыі па бяспецы і супрацоўніцтву ў Еўропе.
Паміж дзвюма краінамі няма прамога кантакту на ўрадавым узроўні, так як Еўрапейскі саюз прыняў рашэнне ў 1997 годзе, што такі ўзровень зносін дае падставы ЕС лічыць легітымным не дэмакратычна абраны ўрад Беларусі[1]. Па запыце Нідэрландаў, Еўрапейскі саюз прыняў рашэнне ў кастрычніку 2008 года змякчыць візавыя абмежаванні для беларускіх грамадзян, але некаторыя іншыя абмежаванні засталіся, такія як замарожванне беларускіх фінансавых актываў[2]. Таксама нідэрландскі ўрад выступае супраць нармалізацыі адносін паміж Беларуссю і Еўрапейскім саюзам[3].
Нідэрландцы засталіся супраць запрашэння прэзідэнта Лукашэнкі на саміт у маі 2009 ў Вене, дзе гэта праграма павінна была быць запушчана[4]; нідэрландскі міністр замежных спраў Максім Верхаген заявіў, што такое запрашэнне «сапсавала б яго змрочную сітуацыю з правамі чалавека»[5].
Хаця не існуе ніякіх прамых міжурадавых кантактаў, і нідэрландскае МЗС кажа, што няма ніякіх «інтэнсіўных культурных сувязей» паміж дзвюма краінамі (на самой справе, Беларусь нават не атрымала права на нідэрландскую фінансавую дапамогу)[1], усё ж адносіны паміж дзвюма краінамі існуюць на розных узроўнях.
Напрыклад, напрацягу многіх гадоў дзеці, якія пакутуюць ад наступстваў Чарнобыльскай катастрофы пабывалі на адпачынку за мяжой, каля 1500—2000 з якіх бываюць штогод у Нідэрландах. У 2008 годзе Беларусь адмовілася даць візу для тых дзяцей, пасля таго як 16-гадовая беларуская дзяўчына падала заяву аб прадастаўленні прытулку ў Злучаных Штатах[6]. Беларусь таксама заявіла, што некаторыя дзеці не вярнуліся з адпачынкаў у ЗША і Італіі. Stichting Rusland Kinderhulp, арганізацыя, якая адказвае за пражыванне гэтых дзяцей у Нідэрландах, аказвала ціск на беларускае пасольства ў Гаазе, каб зноў адкрыць межы[7]. Пасля некалькіх месяцаў перамоў паміж дзвюма краінамі на Каляды 2008 года была зроблена аб’ява аб тым, што групе дзяцей было дазволена правесці Каляды ў Нідэрландах, а забарона на паездкі была адкладзена да 20 студзеня 2009 года[8].
Падзеі, звязаныя з беларускімі прэзідэнцкімі выбарамі 2006 года, якія шырока крытыкаваліся еўрапейскімі краінамі і ЗША, дадалі напружанасці ва ўжо складаных адносінах паміж краінамі. Некалькі нідэрландскіх палітыкаў, якія павінны былі назіраць за выбарамі, але чые візы былі адмененыя, пратэставалі на мяжы Беларусі[9].
Наступствы выбараў прывялі да арышту многіх беларускіх студэнтаў, і некаторыя з іх страцілі свае пашпарты. Просьба адной з палітычнай партыі нідэрландскага ўрада аслабіць патрабаванне пашпартаў для такіх студэнтаў была адмоўлена нідэрландскім міністрам інтэграцыі і іміграцыі Рытай Вердонк, хаця яна паабяцала аказваць палітычны ціск на ўрад Беларусі, калі ён адмовіцца даць дазвол тым студэнтам паехаць за мяжу[10]. Нідэрланды зрабілі спробу аказаць ціск на ўрад Беларусі, напрыклад, міністр замежных спраў пераканаў Еўрапейскі Саюз байкатаваць плануемы саміт Інтэрпала ў Мінску[11]. Нідэрландская грамадскасць, тым часам, пратэставала супраць таго, што яны называлі «адсутнасцю палітычнай і рэлігійнай свабоды ў Беларусі»[12]