Барыс Дзмітрыевіч Парыгін (руск.: Борис Дмитриевич Парыгин; 19 чэрвеня 1930, Ленінград — 9 красавіка 2012, Санкт-Пецярбург) — філосаф, псіхолаг, заснавальнік навуковай сацыяльнай псіхалогіі ў СССР, які ўнёс значны ўклад у яе сусветнае развіццё.
Скончыў філасофскі факультэт Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага ўніверсітэта (ЛДУ, 1953). Дысертацыя — «Сацыяльная псіхалогія як навука (пытанні гісторыі, метадалогіі і тэорыі)» (ЛДУ, 1967). Прафесар, доктар філасофіі.
Выкладаў: на філасофскім факультэце Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага ўніверсітэта (1953—1957); у Педыятрычным медыцынскім інстытуце (1957—1962). Узначальваў кафедру філасофіі ў ЛДПІ імя Герцэна, дзе стварыў лабараторыю сацыяльна-псіхалагічных даследаванняў і першы ў СССР факультэт сацыяльнай псіхалогіі (1968—1976). Кіраваў сектарам сацыяльна-псіхалагічных праблем у Інстытуце Сацыяльна-эканамічных праблем РАН (1976—1992). Заснаваў і дзесяць гадоў загадваў кафедрай сацыяльнай псіхалогіі ў Санкт-Пецярбургскім Гуманітарным універсітэце Прафсаюзаў (СПб ГУП, 1992—2012).
Барыс Дзмітрыевіч Парыгін памёр 9 красавіка 2012 года ў Санкт-Пецярбургу[3][4][5].
Жонка — Аляўціна Арысаўна Парыгіна (Студзенек) (1936, Санкт-Пецярбург — 2021, Санкт-Пецярбург[6]). Сыны – Аляксей Барысавіч Парыгін (1964, Санкт-Пецярбург), Дзмітрый Барысавіч Парыгін (1974, Санкт-Пецярбург).
Барыс Дзмітрыевіч Парыгін аўтар 10 манаграфій і больш 450 артыкулаў, якія перакладзены на дзясяткі моў.