Асноўны артыкул: Іракская вайна 12 ліпеня 2007 года ў выніку некалькіх абстрэлаў групы грамадзян у раёне Аль-Амін Аль-Санія горада Багдаду (Ірак) двума верталётамі арміі ЗША загінулі, па розных крыніцах, ад 12 да больш чым 18 чалавек, многія з якіх не мелі дачынення да паўстанцкіх груповак. З верталётаў AH-64 Apache было выраблена два абстрэлы 30-міліметровымі гарматамі групы іракцаў на вуліцы. Па дадзеных армейскага расследавання ў аднаго з іх пры сабе Аўтамат Калашнікава, у іншага — РПГ-7[1][2][3]. У выніку загінулі ў тым ліку 2 рэпарцёры Reuters; пасля чаго ракетамі AGM-114 Hellfire знішчаны будынак, дзе сярод загінулых апынуліся жанчыны і дзеці.
У дзень інцыдэнту акрамя гібелі двух журналістаў амерыканскае камандаванне паведаміла, што былі забітыя 9 паўстанцаў, і няма ніякіх сумневаў, што верталёты атакавалі варожыя сілы[4]. The Washington Post паведаміла, што журналісты магчыма былі забітыя паўстанцамі, прадстаўнік амерыканскай арміі заявіў газеце, што амерыканцы «зрабілі ўсё магчымае, каб прадухіліць гібель нявінных грамадзянскіх асоб»[5]. Reuters ж наадварот, заявіў, што няма сведчанняў прысутнасці паўстанцаў у тым квартале, і мясцовыя паліцыянты ахарактарызавалі інцыдэнт як «выпадковае амерыканскае бамбаванне». Reuters запатрабаваў вярнуць яму канфіскаваныя арміяй камеры забітых, і праз Закон аб свабодзе інфармацыі спрабаваў атрымаць доступ да камер верталётаў; у апошнім было адмоўлена[6]. Неўзабаве армія ЗША прывяла вытрымкі з закрытай справаздачы, з якіх вынікала, што амерыканцы ўжылі сілу ў рамках правілаў, а журналісты сталі яе выпадковымі ахвярамі[7].
У студзені 2010 года прадстаўнікі каманды WikiLeaks заявілі, што валодаюць інфармацыяй пра амерыканскіх авіяўдараў па грамадзянскіх асобам, і абяцалі выкласці ў свабодны доступ відэазапіс атакі[8][9]. На прэс-канферэнцыі 5 красавіка быў прадстаўлены сайт пад назвай «Садарожнае забойства» (англ.: Collateral Murder), які апавядае пра «забойства іракскіх грамадзянскіх асоб і двух рэпарцёраў Reuters»[10][11]. Было прадстаўлена 2 відэазапісы, 39-хвілінная аб усіх трох нападах, і 17-хвілінная аб першых двух; апошняя прыцягнула большую ўвагу. Ананімны прадстаўнік арміі заявіў, што запіс сапраўдная, а вось у вайсковым архіве яе больш няма. Крыніцай запісу WikiLeaks стаў «адзін з ваенных інфарматараў»[12]. Гэтым інфарматарам лічыцца Брэдлі Менінг, які перадаў сайту тысячы сакрэтных дакументаў[13].
Відэазапіс прыцягнула ўвагу вядучых сусветных СМІ. Частка з іх спрабавала апраўдаць ваенных, заяўляючы, што зброя ў некаторых забітых ўсё-ткі была а сам запіс значна адрэдагаваны[14]. Аднак большасць былі абураныя фактам авіяўдару, выказваючы здзіўленне аб «разумнай упэўненасці» пілотаў у прыналежнасці забітых да паўстанцаў; інцыдэнт называўся ваенным злачынствам[15][16]. Асаблівае абурэнне выклікала другая атака, калі ў парушэнне законаў і звычаяў вайны былі расстраляныя відавочна бяззбройныя людзі, якія спрабавалі эвакуіраваць параненага; з крытыкай па гэтым эпізодзе выступілі, у прыватнасці, праваабаронца Джоан Сміт і публіцыст Глен Грынвальд[17][18].