Аханахт II (егіп. ʿḥȝ-nḫt) — намарх XV верхнеегіпецкага нома (септа) Унут у канцы XXI — пачатку XX стст. да н.э.. Сын намарха Аханахта I.
Аханахт II стаў спадчыннікам свайго бацькі на пасадзе намарха XV нома Верхняга Егіпта ў канцы кіравання цара Ментухатэпа II ці ў пачатку кіравання Ментухатэпа III. Кіраванне Аханахта II было нядоўгім — паводле падлікаў даследчыкаў (напрыклад, Э. Браварскага), сумесны перыяд кіравання Аханахта і яго спадчыніка Джэхутыхатэпа IV складаў каля дзесяці гадоў[1][2][3].
У надпісах на сценах сваёй пахавальні Аханахт называе сябе наступнымі тытуламі і эпітэтамі: «намарх, аканом Абодвух Прастолаў, распарадчык жрацоў Тота, князь Хемену, вялікі правадыр нома Унут, улюбёны сваіх багоў, шанаваны ў прысутнасці Асірыса, шанаваны адзін, Аханахт правагалосны»[4].
Грабніца Аханахта II, як і грабніцы яго бацькі і брата, знаходзіцца ў некропалі каля сучаснага паселішча Дэйр эль-Берша. Грабніца была ўпершыню падрабязна даследавана Персі Ньюберы ў 1891—1892 гадах, матэрыялы даследванняў выдадзены ў 1895 годзе. Саркафаг Аханахта ў грабніцы выяўлены не быў[3][5].