У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Аселасць. Асе́ласць — лад жыцця, пры якім чалавек або людзі жывуць на адным месцы. Абумоўлена пэўнымі формамі гаспадаркі. З’явілася з узнікненнем рыбалоўства і матычнага земляробства ў пачатку неаліту.