У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Савініч. Аркадзь Іосіфавіч Савініч (1866 — ?) — грамадзянскі інжынер, архітэктар[1].
Нарадзіўся ў 1866 годзе[1].
Першапачатковую адукацыю атрымаў у Віленскім рэальным вучылішчы[1]. Паступіў у Пецярбургскі інстытут грамадзянскіх інжынераў у 1885 годзе і скончыў курс у 1890 годзе па першым разрадзе[1].
Яшчэ ў час канікул 1887 і 1888 гадоў А. Савініч быў на практычных занятках па службе шляху і будынкаў Лібава-Роменскай чыгункі, а ў 1889 годзе — пры работах па ўнутранай аддзелцы храма Святога Уладзіміра(руск.) бел. ў Херсанесе Таўрычаскім[1].
Пасля заканчэння навучання ў Інстытуце, А. Савініч быў памочнікам галоўнага архітэктара, акадэміка М. Чагіна, пры працах па ўнутранай аддзелцы, а таксама пры пабудове новай царквы(руск.) бел. ў маёнтку А. Г. Кузняцова «Фарос» ля Байдарскіх варот(руск.) бел.[1]. У 1890 годзе А. Савініч прылічаны да Тэхнічна-будаўнічага камітэту(руск.) бел., а ў 1891 годзе — да канцылярыі обер-пракурора(руск.) бел. Святога Сінода. З 1892 года Савініч займае пасаду малодшага інжынера будаўнічага аддзялення арэнбургскага губернскага праўлення[1].
Не пазней 1908 года стаў гродзенскім губернскім інжынерам(руск.) бел.[2].